Ένα ποιήμα για την Αγία Παρασκευή του χωριού μας.

Όπως έχουμε γράψει και παλιότερα, το πανηγύρι του χωριού μας, την ημέρα της Αγίας Παρασκευής, έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά των Πυργιωτών. Στο κύκλο του έτους η μέρα αυτή είναι ορόσημο όχι μόνο για τους μονίμους κατοίκους, αλλά και για όλους αυτούς που έχουν φύγει από τον τόπο μας ή έχουν καταγωγή από αυτόν. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι η αιτία όλης αυτής της διάθεσής μας είναι η εορτή της Αγίας και το ομώνυμο εκκλησάκι της. Το γραφικό του λόφου που είναι χτισμένο πάντα σαγήνευε και γαλήνευε όποιον βρισκόταν εκεί, όχι μόνο στις 26 Ιουλίου, μα και το υπόλοιπο του χρόνου. Οι "παλιοί" που λέμε, είχαν μία ιδιαίτερη σχέση με την Αγία ταυτίζοντας την έντονα με τον λόφο που βρίσκεται ο ναός της. Ένα ποιήμα.................

του μπάρμπα Σπύρου του Στασινόπουλου μας παρουσιάζει με γλαφυρό τρόπο το πάντρεμα της ιερότητας του χώρου, το φυσικό κάλλος, και την διαχρονική διάθεση των Πυργιωτων για την Αγία Παρασκευή και το πανηγύρι της.

Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Σε ένα ύψωμα

είναι κτισμένη η Αγία Παρασκευή

γύρω δένδρα φυτεμένη

σκέπει πάντα χαρωπή.

Εκεί πρώτα ο ήλιος ανατέλλει

αποστέλλει το πρώτο του το φως

χωρίς να υπάρχουν λάσπες και έλη

παρα μόνο τόπος στερεός.

Και όταν ο ήλιος φτάνει στη δύση

γράφεται σε μιά εικόνα

να λείψουν οι έχθρες και τα μίση

σε όλον ετούτο τον αιώνα.

Διότι οι πρόγονοι μας

όταν για την ίδρυση αποφάσισαν

ήταν όλοι ενωμένοι

και εις την πίστην αφοσιωμένοι

Τέλος τα δένδρα στέκουν γύρω σκυθρωπά

στολισμένα με τα άνθη

σα να θέλουν να διηγηθούν και αυτά

της Αγίας Παρασκευής τα πάθη.

Ευχαριστούμε τον μπάρμπα Σπύρο που μας έστειλε το ποίημά του και ας κρατήσουμε την ενότητα που μας διδάσκει...