21 Οκτωβρίου 2013

Aπότομη και ακατανόητη πτώση τιμών

Mετά από την καλοκαιρινή αναμονή και σχετική απραξία βρισκόμαστε στον προθάλαμο της νέας ελαιοκομικής περιόδου 2013/14 που ήδη εκπέμπει τα πρώτα μηνύματα.
Ισοζύγιο πλεονασματικό στη Μεσόγειο – Ελλειμματικό στην Ελλάδα

Σε ό,τι αφορά στο ισοζύγιο προσφοράς – ζήτησης πέντε είναι οι βασικές διαπιστώσεις.

1. Το συνολικό ισοζύγιο όλων των ελαιοπαραγωγών χωρών της Μεσογείου αναμένεται να εμφανίσει ένα πλεόνασμα περί τους 100.000 τόνους............

Αυτό βασικά οφείλεται στο ότι η Ισπανία επανέρχεται μεν σε μια φυσιολογική / καλή παραγωγή, όμως όλες οι άλλες χώρες θα έχουν μειωμένη παραγωγή (Δείτε «Η Ιnfaoliva προβλέπει…»). Τελικά, η άνοδος της Ισπανίας αντισταθμίζει την πτώση των υπολοίπων.

2. Οι προβλέψεις για την Ισπανία ξεκίνησαν από το 1,2 εκατ. τόνους, ήδη όμως ακούγονται οι 1,3 έως και 1,35 εκατ. τόνοι.

3. Για την Ελλάδα οι προβλέψεις είναι απογοητευτικές και κυμαίνονται περίπου στους 150.000 τόνους, δηλαδή στο ήμισυ της περυσινής. Η μείωση δεν είναι ομοιόμορφη.
Η Κρήτη αναμένεται να υποστεί απώλειες ίσως και 60.000 τόνων, που οφείλονται κυρίως στην ανατολική (Λασίθι) και λιγότερο στη Δυτική (Χανιά). Μεγάλη η μείωση και για την Χαλκιδική μετά από μια χρονιά υψηλού ρεκόρ. Η Λέσβος θα πέσει στους 5-6.000 τόνους με το 80% λαμπάντε.
Αντίθετα η Πελοπόννησος και ιδίως η Δυτική αναμένουν πιο ήπιες μειώσεις (όπως και τα Ιόνια), ενώ περιοχές όπως η Ηλεία μάλλον θα διατηρήσουν την περυσινή παραγωγή ίσως και με μικρή αύξηση.
Εκτός της Χαλκιδικής, κάθετη είναι η μείωση και στη ζώνη κονσερβολιάς της Φθιώτιδας αποκλείοντας το περυσινό φαινόμενο της ελαιοποίησης σημαντικών ποσοτήτων επιτραπέζιας πράσινης ελιάς (Δείτε «Μεγάλη η μείωση της παραγωγής 2013/14», «Αν δεν ανθίσουν οι ελιές λάδι δεν θα κάνει», «Το λάδι, λαδάκι στη Χαλκιδική», «Αστικά Δικαστήρια κατά των Δάκων»).

4. Στο μέτωπο της ζήτησης, οι εισαγωγές από τις καταναλώτριες χώρες παρουσιάζουν μια αντιφατική εικόνα (Δείτε «Αγκομαχά η παγκόσμια κατανάλωση ελαιολάδου»).
Η εσωτερική κατανάλωση στην Ελλάδα παραμένει μεν με αρνητικό πρόσημο, έχοντας όμως περιορίσει τις απώλειες σε ετήσια βάση, περίπου στο -15%. Μικρότερες είναι οι μειώσεις και στις άλλες ελαιοπαραγωγές χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου όπως η Ιταλία και η Ισπανία, που επίσης βρίσκονται στη δίνη της οικονομικής κρίσης και ύφεσης. Συνολικά για τον Ευρωπαϊκό Νότο υπολογίζεται σε -13%.
Αυτά σε ό,τι αφορά στην κατανάλωση, παρά την όποια σύγχυση προκάλεσαν ορισμένα δημοσιεύματα που ξεκίνησαν από το γερμανικό περιοδικό Οil World, πέρασαν στο πρακτορείο Bloomberg και μετά τα διαβάσαμε και στην Ελλάδα να αναπαράγονται από καθημερινές εφημερίδες και «επιστημονικούς σύμβουλους» που δεν βλέπουν μείωση της κατανάλωσης (Δείτε «Η αγορά ελαιολάδου υποφέρει»).

5. Τα αποθέματα με τα οποία κλείνει η 2012/13 στην Ισπανία ναι μεν έχουν κατέβει όπως ήταν φυσιολογικό λόγω της κακής παραγωγής των 624 χιλ. τόνων στην Ισπανία, όμως επειδή επαρκούν για τις ανάγκες της βιομηχανίας μέχρι την έναρξη της νέας περιόδου, γι αυτό και δεν είδαμε την άνοδο τιμών που ορισμένοι προέβλεπαν / ήθελαν (Δείτε «Ομαλά κλείνει η 2012/13 στην Ισπανία» και «Το ισπανικό ισοζύγιο ελαιολάδου»).

Γιατί η κατρακύλα των τιμών;

Σύμφωνα με τα ισοζύγια προσφοράς-ζήτησης που προαναφέραμε, λογικά θα ανέμενε κανείς ότι οι τιμές θα διατηρούσαν το περυσινό περίπου επίπεδο χωρίς «περίεργα» σκαμπανεβάσματα.
Το σενάριο της ανόδου των τιμών που παρουσίασαν πριν λίγο καιρό το Bloomberg και οι λοιποί εγχώριοι αναλυτές και αναπαραγωγοί του, εμφανώς δεν έστεκε από τη στιγμή που άρχισε να διαφαίνεται ότι η Ισπανία επανέρχεται σε μια φυσιολογική / καλή παραγωγή άνω του 1,0 εκατ. τόνων (Δείτε «Η αγορά ελαιολάδου υποφέρει»).
Όμως εξίσου ακατανόητη και επικίνδυνη είναι η πτώση τιμών που παρατηρούμε τις τελευταίες εβδομάδες, πτώση που επιταχύνθηκε τις τελευταίες ημέρες (Δείτε «Καλό μήνα» και «Οι τιμές πέφτουν γιατί δεν ακούν»).
Στην Ισπανία παρατηρούμε ότι μέσα σε ένα μήνα έχουμε μια πτώση στα έξτρα που ξεπερνά το 10% και στα λαμπάντε το 13%.
Στην Ιταλία έσπασε καθοδικά και το φράγμα των 3,0 ευρώ για τα έξτρα και των 2,0 ευρώ για τα λαμπάντε.
Στην Ελλάδα η τιμή των καλών έξτρα 2,75 ευρώ παράδοση Ιταλία αποτελεί παρελθόν, ενώ και τα 2,65 ευρώ αποτελούν μάλλον ονομαστική τιμή χωρίς εμπορικές πράξεις. Ορισμένες ελληνικές μονάδες τυποποίησης μπορεί να αγόρασαν 1-2 βυτία με συγκεκριμένες προδιαγραφές ποιότητας και προέλευσης σε υψηλότερες τιμές, όμως αυτό αποτελεί μάλλον εξαίρεση και είναι άγνωστο αν θα διαρκέσει.

Το πιο ανησυχητικό σενάριο

Στο βαθμό που αληθεύουν, επικρατήσουν και σταθεροποιηθούν τιμές στα επίπεδα των 2,10 – 2,15 ευρώ στην Ισπανία για τα φρέσκα έξτρα του Δεκεμβρίου – Ιανουαρίου τότε βρισκόμαστε μπροστά σε εξελίξεις ακατανόητες ίσως, καταστροφικές σίγουρα.
Οι Έλληνες ελαιοπαραγωγοί θα υποστούν διπλό πλήγμα από τη μείωση όχι μόνο των ποσοτήτων αλλά και της τιμής. Προβλήματα θα έχει και η βιομηχανία τυποποίησης που χρειάζεται έξτρα παρθένα υψηλής ποιότητας για να καλύψει τις ανάγκες της.
Να σημειώσουμε ότι η συγκεντροποίηση και ισχυροποίηση της προσφοράς στην Ισπανία από τους συνεταιρισμούς της έκανε πρόσφατα ένα ακόμη βήμα με την Hojiblanca να φτάνει σε ένα παραγωγικό δυναμικό 250.000 τόνων που ξεπερνά χώρες ολόκληρες (Δείτε «Οι Ισπανοί συνεταιρίζονται, οργανώνονται, δυναμώνουν»). Όταν λοιπόν μπορούν να συγκεντρώνουν και ελέγχουν τέτοιες ποσότητες, τα σχέδια που μπορεί να υπάρχουν για την 2013/14 είναι άγνωστο σήμερα τι δρόμους θα ακολουθήσουν.

Ο δρόμος της καμήλας

Σε κάθε περίπτωση ας μην ξεχνάμε ότι, στην Ελλάδα τουλάχιστον, τα απότομα σκαμπανεβάσματα των τιμών κανένα δεν συμφέρουν (βλέπε «Ο δρόμος της καμήλας»). Και ότι για να διατηρηθεί μια δίκαιη και ικανοποιητική τιμή για όλους την εποχή της μεγάλης προσφοράς Δεκεμβρίου – Φεβρουαρίου απαιτείται η παροχή ρευστότητας από τις τράπεζες (βλέπε «Δράση τώρα για να επιβιώσει η ελληνική ελαιοκομία!»).
olivenews.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ενημερωνόμαστε για την περιοχή μας

ΤΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Αναγνώστες