Τα Αρχαία Ελληνικά είναι μία ζωντανή γλώσσα.

Η Αρχαία Ελληνική δεν είναι για μας ξένη γλώσσα. Είναι η ιστορία της ενιαίας ελληνικής, οι παλαιότερες μορφές της δικής μας γλώσσας. Την χρησιμοποιούμε ακόμη και όταν δεν το καταλαβαίνουμε.
Είναι ζωντανά τα Αρχαία Ελληνικά, διότι οι περισσότερες λέξεις της Νέας Ελληνικής προέρχονται αυτούσιες ή παραλλαγμένες από αυτά. Ο άνθρωπος, ο ουρανός, η θάλασσα και τόσες άλλες λέξεις είναι ίδιες και απαράλλακτες επί αιώνες. Το λατομείο μάς θυμίζει την ομηρική λέξη «λας». Καθημερινοί γραμματικοί τύποι, όπως «τοις μετρητοίς», «επί ίσοις όροις» κ.ά. έρχονται κατευθείαν από τα Αρχαία. Στα δημόσια έγγραφά μας γράφουμε «ο αιτών», «ο δηλών» και σε εμπορικές ονομασίες διαβάζουμε «λέγειν και πράττειν», «κατοικείν» κ.λπ.........

Είναι ζωντανά τα Αρχαία Ελληνικά, διότι εκεί βασίσθηκαν οι λόγιοι του 19ου αιώνος για να αποκαθάρουν τη γλώσσα μας από τα κατάλοιπα της τουρκοκρατίας και φραγκοκρατίας. Έτσι η «γκαζέττα» έγινε εφημερίδα, έτσι και ο «μινίστρος» έγινε υπουργός.
Είναι ζωντανά τα Αρχαία Ελληνικά, διότι σ’ αυτά αναβαπτίσθηκαν οι μεγάλοι της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Ο Κωστής Παλαμάς διάβαζε Αρχαίους τραγικούς και Ακάθιστο Ύμνο από το πρωτότυπο, ο Σεφέρης μελετούσε από το πρωτότυπο την Αποκάλυψη του Ιωάννου.
Είναι η πιο ζωντανή γλώσσα του κόσμου. Διδάσκονται σε πολυάριθμα κλασσικά Λύκεια και Πανεπιστήμια της Υφηλίου και αποτελούν τη ρίζα για σύγχρονες διεθνείς λέξεις, όπως η Τηλεματική. Ας τα σεβασθούμε!