Το 1821 ο Σκάϊ και οι αντιδράσεις!!!

Αυτό που γίνεται τις τελευταίες ημέρες με το σχετικό αφιέρωμα του Σκάϊ στην Επανάσταση του 1821 αποτελεί έναν ακόμη κρίκο σε μια αλυσίδα που έχει αρχίσει να ξετυλίγεται εδώ και καιρό και έχει να κάνει με μια προσπάθεια να απαλυνθούν και να στρογγυλοποιηθούν όλα τα «αιχμηρά» στοιχεία που υπάρχουν στα εγχειρίδια της ιστορίας. Το ίδιο συμβαίνει και με άλλους λαούς. Μόνο που φοβάμαι ότι οι περισσότερες αντιδράσεις που εγείρονται και έτσι όπως διατυπώνονται αυθόρμητα και σπασμωδικά δεν μπορούν να συνδέσουν «αίτιο και αιτιατό» με αποτέλεσμα να διαχέεται η εντύπωση ότι όλα αυτά προέρχονται από κάποια εχθρικά προς τη χώρα μας κέντρα συνωμοσίας και τα οποία ο καθένας ονοματίζει ανάλογα με ό,τι μισεί περισσότερο: Αμερικανικά, Τούρκικα, Εβραϊκά, Γερμανικά και πάει λέγοντας.
Ενώ εγώ πιστεύω ότι τα πράγματα είναι πιο απλά και ότι όσο ολοκληρωμένα και σε βάθος να κατέχει κάποιος την Ιστορία ποτέ δεν θα μπορέσει να ερμηνεύσει σωστά τα σημερινά φαινόμενα αν δεν συνυπολογίσει αυτές τις κατακλυσμιαίες αλλαγές που συνέβησαν στον πλανήτη μας τα τελευταία 25 χρόνια. Αυτό το κακό δηλαδή που μας βρήκε με ότι κοινά ονομάζουμε Παγκοσμιοποίηση! Ή αλλιώς για να χρησιμοποιήσω οικονομική ορολογία, αυτό που καλείται σήμερα ως Παγκόσμιος Καπιταλισμός.
Παλιά τα κράτη είχανε την Εθνική Αστική Τάξη τους. Εμείς εδώ είχαμε τον Συγγρό τον Μποδοσάκη το Νιάρχο τον Ωνάση. Στην Ιταλία είχανε τον Ανιέλι και τον Ραπέττι. Στη Γαλλία τους Ρότσιλντ. Στη Γερμανία τον Κρουπ και τον Όπελ στις ΗΠΑ τον Φορντ και τον Ροκφέλερ.
Από τα μέσα όμως της δεκαετίας του ’80 με την πρωτοβουλία των νεοφιλελεύθερων Ρέηγκαν και Θάτσερ και την υπογραφή της φαινομενικά αθώας ελεύθερης διακίνησης του παγκόσμιου εμπορίου, που ήρθε μετά να ενισχύσει και η κατάρρευση του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού», άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου και μας ήρθε ο ουρανός σφοντύλι! Ή για να χρησιμοποιήσω μια ορολογία του χωριού μας: «σάλα και τραπεζαρία έγιναν ένα». Με ολέθριες συνέπειες για τους εργαζόμενους τους αγρότες και μικροεπαγγελματίες του λεγόμενου δυτικού κόσμου.
Το κεφάλαιο έπαψε να έχει πια πατρίδα και εθνικά χαρακτηριστικά και το μόνο κίνητρο του πια παραμένει η άνευ όρων και ενδοιασμών ιλιγγιώδης αύξηση των κερδών του. Με την κουλτούρα της κατανάλωσης που έχει περάσει παγκόσμια ως νέα θρησκεία παίζει πλέον χωρίς αντίπαλο και βρίσκει ενοχλητικά κάποια ιστορικά στοιχεία που πρέπει να απαλειφθούν για την έτι περαιτέρω ισοπέδωση λαών και συνόρων. Εδώ έβαλαν την Αρμενία να καταπιεί το ολοκαύτωμα και να υπογράψει συμφωνία με τους σφαγείς της.
Και για να επιστρέψω στα δικά μας και σε αυτά που έλεγα στην αρχή περί «αιτίου και αιτιατού» θέλω να δώσω ένα παράδειγμα: Την προηγούμενη βδομάδα εγκαινιάσθηκε στη Βουλγαρία, 17 μόλις χιλιόμετρα από τα σύνορα του Προμαχώνα, το καινούργιο υπερσύγχρονο εργοστάσιο της γνωστής εταιρίας Μιχαηλίδη που πιο πριν είχε φροντίσει να κλείσει τα δυο εργοστάσια που επί πολλά χρόνια διατηρούσε στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, αφήνοντας στο δρόμο κάποιες εκατοντάδες ελληνικών οικογενειών. Στα εγκαίνια μάλιστα παραβρέθηκε και εξεφώνησε και λόγο ο αμετροεπής αντιπρόεδρος μας κ. Πάγκαλος τονίζοντας σε κάποιο σημείο ότι: «..και μιας και είναι το εργοστάσιο τόσο κοντά στην Ελλάδα θα μπορούν να έρχονται και να εργάζονται και Έλληνες εργάτες!» χωρίς να προσθέσει ο γάιδαρος: «με βουλγάρικο βέβαια μεροκάματο!».
Και όσο για τον από άμβωνος διαπρύσιο κήρυκα κ. Άνθιμο που ξέρει πολύ καλά την περιοχή και τα πρόσωπα, θα γινόταν πιο πιστευτός και αγαπητός από τον εργατόκοσμο αν έβγαινε να κατακεραυνώσει την κίνηση της εν λόγω εταιρίας, που πέρα από τις οικονομικές της συνέπειες, μας δείχνει ανάγλυφα και το δρόμο: γιατί θα πρέπει να αφαιρεθούν αύριο από τα σχολικά εγχειρίδια της Ιστορίας όλα τα περί Βουλγάρων κομιτατζήδων κεφάλαια!