Κατάλυμα μεταναστών ο παλιός τουριστικός ξενώνας Γαργαλιάνων

 Από την εφημερίδα της Καλαμάτας Ελευθερία αναδημοσιευουμε:

 Σε ξενώνα για αλλοδαπούς έχει μετατραπεί ο παλιός τουριστικός ξενώνας των Γαργαλιάνων, το πάλαι ποτέ στολίδι της πόλης, που βρίσκεται σε μια από τις ομορφότερες τοποθεσίες της Δυτικής Πελοποννήσου, από όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει την θέα του ελαιόκαμπου με τον Μάραθο και την Πρώτη, αλλά και του Ιονίου. Δυστυχώς τα προβλήματα που υπάρχουν με την νομιμότητά του σαν κτήριο, τα οποία εδώ και χρόνια δεν έχουν ξεπεραστεί, το έχουν οδηγήσει σε αυτή την τραγική κατάσταση. Πόρτες, παράθυρα και τζάμια σπασμένα, τοίχοι διαβρωμένοι, νερά από την στέγη και όχι μόνο τρέχουν παντού, δάπεδα γεμάτα σκουπίδια και ανθρώπινα περιττώματα. Και κάπου μέσα σε όλα αυτά, στα μικρά δωμάτια του α‘ ορόφου έχουν βρει καταφύγιο αλλοδαποί σε πρόχειρα κρεβάτια, σε ανάποδα καφάσια που έχουν κάνει τραπέζια. Μια εικόνα πραγματικά τραγική και συνάμα ντροπής.
Οπως είναι φυσικό η όλη αυτή κατάσταση προκαλεί πρώτα από όλα την αγανάκτηση κατοίκων της περιοχής, καθώς όλα αυτά συμβαίνουν μόλις λίγα μέτρα από τα σπίτια τους. Φτάνοντας στον ξενώνα με έναν από τους κατοίκους της περιοχής μας τόνισε, ότι αυτή η εικόνα υπάρχει κάθε χειμώνα που μαζεύονται αλλοδαποί εργάτες για τις ελιές και παραμένουν. Εχουν κάνει κατάληψη στο χώρο και παρά τις καταγγελίες που έχουν γίνει, αυτή η κατάσταση συνεχίζεται. Δεν έχουν ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα -μας τόνισε- και εδώ στην περιοχή μας υπάρχει ανησυχία. Δεν είναι λίγες οι μικροκλοπές που γίνονται. Κλέβουν ρούχα από τις μπουγάδες, μέχρι και κατσαρόλα με το φαγητό μέσα από σπίτι έχουν αρπάξει, μας είπε. Στην συνέχεια αφού μπήκαμε μαζί μέσα στον ξενώνα και μας έδειξε τους χώρους, φτάσαμε μέχρι και τα μικρά δωμάτια όπου διαμένουν οι αλλοδαποί. Το φλας της φωτογραφικής μηχανής ξάφνιασε έναν από αυτούς που ήταν μέσα. Βγαίνοντας από το κτήριο, ο «ξεναγός» μάς τόνισε ότι στην ίδια κατάσταση, ίσως και χειρότερη είναι το κοντινό κτήριο του παλιού γηροκομείου. Αλλά εκεί μας είπε: “Εγώ δεν πάω. Μένουν πολλοί και φοβάμαι“. Συμβούλεψε δε κι εμάς να μην πάμε, λέγοντάς μας ότι εκεί μπορεί να είναι επικίνδυνα.