Επιστολή συμπαράστασης απο την γειτονιά μας.

Αγαπητοί συμπατριώτες, παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες τον ΔΙΚΑΙΟ ΑΓΩΝΑ σας, αλλά και την αγωνία σας προκειμένου να μην κλείσει το σχολείο του χωριού σας και δεν μπορεί παρά να σταθώ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΣ σε αυτή σας την προσπάθεια... Οταν πηγαίναμε Γυμνάσιο, με πολλούς από σας, στους Γαργαλιάνους, οι καθηγητές μάς έλεγαν - μετ' επιτάσεως μάλιστα - πως «όταν ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή...». Σήμερα, λοιπόν, εν έτει 2011 αναρωτιέμαι..... μήπως κάποιοι - από κεκτημένη ταχύτητα - θέλουν να αντιστρέψουν τη ροή της εν λόγω έκφρασης, μήπως θέλουν, εφαρμόζοντας... καλλικράτειο λογική, να... ερημοποιήσουν έτι περαιτέρω τα χωριά της πατρίδας μας. Τα οποία - ειρήσθω εν παρόδω - οι ίδιοι ή περίπου οι ίδιοι εδώ και πολλά χρόνια... φρόντισαν να τα κάνουν πιο μικρές κουκκίδες στον χάρτη με την εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση... Πριν από χρόνια έκλεισε το σχολείο του χωριού μου, της Αγορέλιτσας, καθώς δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις (μικρός αριθμός παιδιών κ.λπ.). Σήμερα επιχειρείται να κλείσει το σχολείο στον Πύργο, αύριο κάποιο άλλο και πάει λέγοντας και κλείνοντας... Μήπως στο... βάθος του μυαλού κάποιων είναι η νέα γενιά... με του που φτάνει στο πέμπτο έτος της ηλικίας να... μεταναστεύει για τη βασική εκπαίδευση, για την αλφαβήτα... Λέω μήπως; Πάντως, ό,τι κι αν απεργάζονται, ένα να ξέρουν: εμείς είμαστε εδώ - τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι - για να αποτρέψουμε τα σχέδιά τους, για να δώσουμε τη δυνατότητα στα χωριά της πατρίδας μας να ανασάνουν, να ζήσουν, να αναπτυχθούν.

Πάντα δίπλα σας και στη διάθεσή σας με πατριωτικούς χαιρετισμούς
  Παναγιωτόπουλος Κώστας
Απο Αμπελόφυτο