ΕΧΕΤΕ ΠΟΤΕ ΣΑΣ ΚΑΝΕΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ;;;

Έχετε ποτέ σας κάνει απεργία πείνας;
Έχετε ποτέ σας στερηθεί τροφή κάθε είδους για κάποιο διάστημα 10 – 15 ημερών;Αν όχι, τότε δεν ξέρετε πόσο βασανιστική είναι αυτή η διαδικασία, ούτε τους κινδύνους της.
Μια αποχή από τροφή για 2 – 3 μέρες είναι φθορά για τον οργανισμό αλλά, με λίγη προσοχή και τύχη, η κατάσταση είναι αντιστρέψιμη. Όταν όμως μιλάμε για 10 – 15 μέρες, τα πράγματα σοβαρεύουν. Πολλοί άνθρωποι, μετά από ολική νηστεία 15 ημερών, παίρνουν απότομα βάρος που φτάνει τα 10 – 15 κιλά, που δεν ξαναχάνονται. Άλλοι βασανίζονται από χρόνια δυσπεψία. Πολύ λίγοι μένουν ανεπηρέαστοι.Όταν η αποχή από τροφή ξεπερνάει τις 30 μέρες, αρχίζουν οι σοβαροί κίνδυνοι για την υγεία και τη ζωή του απεργού. Ο οργανισμός του είναι πολύ εξασθενημένος. Το σωματικό του βάρος έχει λιγοστέψει επικίνδυνα. Κινδυνεύει από διαταραχές στην ισορροπία ηλεκτρολυτών, που μπορεί να προκαλέσουν καρδιακή αρρυθμία. Ακόμα και τον θάνατο από ανακοπή. Η υπογλυκαιμία στο αίμα επηρεάζει τη λειτουργία του εγκεφάλου, των νεφρών και άλλων οργάνων. Η νοητική διαύγεια χάνεται σε μια αργή διαδικασία, ενώ καταστρέφονται εγκεφαλικά κύτταρα. Το νευρικό σύστημα αρχίζει να υπολειτουργεί. Είναι πλέον μια αργή πορεία προς το θάνατο.Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή βρίσκεται ο Θόδωρος Τενέζος.
Για να οδηγηθεί ένας νέος άνθρωπος σ’ αυτή τη θέση, δυο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Ή να υπηρετεί με πίστη και φανατισμό κάποιον ανώτερο –για τον ίδιο– σκοπό, ή να έχει αδικηθεί σε βαθμό που να διακινδυνεύει τη ζωή του, σε μια τελευταία προσπάθεια να βρει το δίκιο του.
Ο Θόδωρος Τενέζος δεν είναι Ιρλανδός αυτονομιστής, ούτε Ταλιμπάν. Απλά, διέπραξε το σφάλμα να πιστέψει τα διαγγέλματα και τις διακηρύξεις της πιο απίθανης, οπερετικής, αλλοπρόσαλλης και τελικά κωμικής κυβέρνησης που είδε ποτέ αυτός ο τόπος. Διέπραξε το ακόμα μεγαλύτερο σφάλμα να δώσει βάση στα λόγια των πολιτικών γενικότερα, ότι κάποιοι θεσμοί λειτουργούν ακόμα, με δημοκρατία και δικαιοσύνη. Πίστεψε ότι υπάρχει γι’ αυτόν, με βάση το δίκιο του, προοπτική, μέλλον κι ελπίδα. Και πάνω σ’ αυτή την πεποίθηση έπαιξε και παίζει τη ζωή του κορώνα – γράμματα.
Δεν έχω απορίες για την τύχη του. Αν παραμείνει αβοήθητος, σίγουρα θα χάσει.Δεν περιμένω να συγκινηθούν οι στεγόσαυροι μανδαρίνοι της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού.
Δεν περιμένω να αποκτήσουν ραχοκοκαλιά τα ασπόνδυλα της βουλής.
Αλλά, δεν καταλαβαίνω... Οι ηρωικοί αγωνιστές... των «Δεκεμβριανών», οι οργισμένοι 16ρηδες, οι φοιτητές, τα εργατικά σωματεία, πού κοιμούνται; Γιατί δεν κατεβαίνουν να βοηθήσουν ένα νέο άνθρωπο που χάνεται; Και τι θα κάνουν αν συμβεί το χειρότερο; Τότε θα κατέβουν; Θα εκδηλώσουν την οργή τους;
Μα, υπάρχει κίνημα με προοπτική που να υποστηρίζει μόνο νεκρούς;

Γιατί δεν κατεβαίνετε τώρα, που μπορείτε να προλάβετε το κακό; Τι περιμένετε;Ακούγεται η φωνή μου εκεί έξω ή μιλάω στο βρόντο;Ακούει κανείς τελικά;;;

Γιάννης Μπακόπουλος

Επιστημονικός Συνεργάτης

Διεύθυνση Τεχνολογικών ΕφαρμογώνΕΚΕΦΕ “ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ”