Η δική μας ΕΛΕΝΗ ΤΣΑΜΑΔΟΥ

Ορμητικά και με μεγάλη επιτυχία μπήκε τα τελευταία χρόνια στα γράμματα και συγκεκριμένα στο χώρο της λογοτεχνίας η εκ πατρός χωριανή μας: ΕΛΕΝΗ ΤΣΑΜΑΔΟΥ. Από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν 3 μυθιστορήματα της: 1) Οι Θεοί Πέθαναν στη Ρώμη 2) Η Εταίρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και 3) Ο Χορός των Μυστικών. Τα οποία πέραν της λογοτεχνικής τους αξίας σημείωσαν και μεγάλη εμπορική επιτυχία, το τελευταίο μάλιστα ξεπερνώντας τις 35.000 αντίτυπα μπήκε στην κατηγορία των ευπώλητων της περασμένης χρονιάς. Πιο κάτω θα αναφερθούμε αναλυτικά στο καθένα.
Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στις ΗΠΑ και σταδιοδρόμησε ως δικηγόρος στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Στο διάστημα 2000-2004 εργάστηκε ως ειδική σύμβουλος σε νομικά θέματα των Υπουργών Ανάπτυξης, και Οικονομίας και Οικονομικών.
Η Ελένη μας είναι κόρη του Γεωργίου Καλογερόπουλου, του Γιωργούλη όπως τον ξέραμε στο χωριό. Του επιφανούς νομικού –έφτασε στο βαθμό του Αρεοπαγίτου- αλλά το σπουδαιότερο: διαπρεπούς λογοτέχνη, τα βιβλία του: ΜΠΟΛΩΤΗΣ και ΛΑΒΩΜΕΝΗ ΠΕΡΔΙΚΑ, δυο συλλογές διηγημάτων που διαδραματίζονται όλα στην περιοχή μας, γραμμένα σε μια αριστουργηματική και ρέουσα γλώσσα με πολύ τοπικό ιδίωμα τα διακρίνει μια υψηλή ευαισθησία και τρυφερότητα.
Η μάνα της, το γένος Παπαχριστοφίλου κατάγεται από ιστορική οικογένεια του Μαράθου. Στο Διαλισκάρι διατηρείται ακόμη το παλιό αρχοντικό τους. Το Τσαμαδού το πήρε από το σύζυγο της Κίμωνα, υψηλόβαθμο αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού και πολύ τρυφερό σύζυγο. Έχει αποκτήσει μαζί του δυο χαριτωμένες δυχατέρες που λέμε και στο χωριό.
Η Ελένη είναι πολύ απλός και προσιτός άνθρωπος με υψηλή αίσθηση του χιούμορ και έχει κληρονομήσει από τον πατέρα της, πέραν του συγγραφικού, το ταλέντο να αφηγείται σπαρταριστές ιστορίες της περιοχής μας, χρησιμοποιώντας μάλιστα εκφράσεις της ντοπιολαλιάς με φοβερή άνεση

ΟΙ ΘΕΟΙ ΠΕΘΑΝΑΝ ΣΤΗ ΡΩΜΗ
Στην Πελοπόννησο, την Ήπειρο, τη Ρώμη και την Αυλή της Ραβέννας, στον περίγυρο των ταραγμένων χρόνων της Ύστερης Ρωμαϊκής Εποχής και των μετακινήσεων των λαών, ξετυλίγεται μια ιστορία έρωτα, σκοτεινών συνωμοσιών και δολοπλοκιών, προδοσίας και καταστροφής.

"Διαβάζεις απνευστί αυτό το συνταρακτικό μυθιστορηματικό χρονικό για μία από τις πιο σκοτεινές αλλά και καθοριστικές για το ρου της Ιστορίας περιόδους και σου γεννιέται το ερώτημα: Τι είναι το κυρίαρχο; Η συγγραφέας χρησιμοποιεί γνωστές και άγνωστες ιστορικές στιγμές, γεγονότα και πρόσωπα, για να υφάνει περίτεχνα ένα συναρπαστικό μύθο; Ή, αντιστρόφως, η μυθοπλασία αναδεικνύει τα καίρια και υπηρετεί την ερμηνευτική προσέγγιση της Ιστορίας για να αμφισβητήσει μύθους εδραιωμένους επί αιώνες; Τραγική φιγούρα η «ηρωίδα» Μεγώ. Δεν είναι ιστορικό πρόσωπο, ωστόσο προκαλεί την ιστορική «γνώση» του αναγνώστη. Βάρβαροι, αναμφίβολα, οι Γότθοι –ο Αλάριχος και οι ορδές του-, αφού λεηλάτησαν χώρες , κατέσφαξαν πληθυσμούς, κατέστρεψαν ιερά και μνημεία. Αλλά γιατί πιο βάρβαροι από τους «πολιτισμένους» Ρωμαίους; Δεν πολεμούν για να κατακτήσουν λαούς. Μια χώρα ζητάνε για να εγκατασταθούν. Μια γη για να καλλιεργήσουν για να θρέψουν τις φαμίλιες τους. Μόνιμη πρόκληση για την «ιστορική λογοτεχνία» η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας. Με ώριμο έργο στο –καθυστερημένο- συγγραφικό της ντεμπούτο, η Ελένη Κ. Τσαμαδού ξαφνιάζει με την τόλμη που αντικατοπτρίζει".

Γιώργος Βότσης, δημοσιογράφος.

Η ΕΤΑΙΡΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Χειμώνας 335 π.χ. Στο θρόνο της Μακεδονίας ένας νέος είκοσι ενός χρόνων. Το όνομά του, Αλέξανδρος. Ηγεμόνας όλων των Ελλήνων, πλην Λακεδαιμονίων. Παραμονές της εκστρατείας στην Ασία, όλα είναι έτοιμα για το ξεκίνημα του νέου κόσμου. Η μητέρα του βασιλιά θέλει να μυηθεί ο γιος της στα μυστήρια της Αφροδίτης. Μια εταίρα θα μισθωθεί για το έργο αυτό. Όλα τα έχει προνοήσει η βασίλισσα, εκτός από τον Μεγάλο Απρόβλεπτο. Τον Έρωτα. Αυτόν που έρχεται ακάλεστος και, λυτρωτής και τύραννος μαζί, ορίζει από εδώ και πέρα τη ζωή δύο ανθρώπων. Της εταίρας και ενός ζωγράφου.

«Όλοι όσοι είχαν ασχοληθεί με τη ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, από τον Αρριανό και τον Πλούταρχο μέχρι και τους νεότατους Ήρκο και Στάντη Αποστολίδη, ασχολούνται κυρίως με τον Αλέξανδρο, ως ηγέτη και άνθρωπο, και λιγώτερο με αυτούς που έπαιξαν δεύτερο ρόλο στη ζωή του. Και είναι φυσικό. Γιατί ιστορία προσπαθούσαν να γράψουν, και ιστορία του ενός και όχι των πολλών. Στο δικό της μυθιστόρημα η Ελένη Τσαμαδού γράφει την ιστορία τριών ανθρώπων, πλην Μεγάλου Αλεξάνδρου της Παγκάστης και του Απελλή. Μια τριγωνική ερωτική ιστορία που δεν είναι αποκλειστικά ερωτική, αλλά μας κάνει να ξαναζούμε μια ολόκληρη εποχή, όπως το ίδιο κάνει και η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ στο μυθιστόρημα της «Αδριανός» ένα από τα ποιτικότερα του αιώνα μας, ή η Αμαλία Μεγαπάνου στο επίσης ποιητικά τεκμηριωμένο μυθιστόρημα της «Καλλίστη». Η Ελένη Τσαμαδού όμως γράφει κυρίως την ιστορία της μιας. Όχι υπέρ του δυνατού αλλά υπέρ της αδυνάτου. Και εδώ βρίσκεται και η δύναμη του βιβλίου της και η μαγεία του. Βέβαια το αν μια γυναίκα καταλαβαίνει καλύτερα μια γυναίκα γιατί μπορεί και ταυτίζεται ευκολότερα μαζί της, είναι και αυτό αμφιλεγόμενο. Αμφιλεγόμενο ή όχι, εγώ πάντως υποψιάζομαι ότι κανένας άνδρας δεν θα μπορούσε να ξαναγεννήσει την Παγκάστη όπως η Ελένη Τσαμαδού».

Πάρις Τακόπουλος, συγγραφέας.

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ
Τη συμβουλή της μάνας της Μεσημέρι κάτω από συκιά μην κοιμηθείς, έρχονται τα ξωτικά και σου παίρνουν τη λαλιά, δεν την άκουσε η Ανέζω... Κάτω από τη συκιά κοιμήθηκε στη λάβρα του μεσημεριού. Σαν ήρθε όμως το ξωτικό δεν της πήρε τη μιλιά το κορμί και την καρδιά της ζήτησε και πήρε, σφραγίζοντας έτσι τη μοίρα της και τη μοίρα των επόμενων γενιών. Ανέζω, Σοφούλα, Τζούλη, Γιώργης, Μένης, Κωστής, Τάσης· γυναίκες και άντρες σε διαφορετικές εποχές, σε διαφορετικές κοινωνίες. Έρωτες χωρίς μέλλον και χαμένα όνειρα, προδοσίες και μίση, πλέκουν τον ιστό της ζωής τους. Με φόντο την ελληνική επαρχία στα τέλη του 19ου αιώνα, την Αμερική των πρώτων μεταναστών, την Αθήνα του Μεσοπολέμου και την Ελλάδα της Κατοχής, ξετυλίγεται μια συγκλονιστική ιστορία!

Πρόκειται για το πιο "δικό μας" βιβλίο της συγγραφέως. Αφού παρακολουθεί την πορεία μιας οικογένειας του Μαράθου από το 1880 μέχρι τις μέρες μας. Μέσα από μια θαυμάσια πλοκή που σε αιχμαλωτίζει από την πρώτη σελίδα, ξεδιπλώνονται τα βάσανα και οι δυσκολίες των ανθρώπων ιδίως των γυναικών. Τα αναγκαστικά προξενιά και οι γάμοι. Τα προικοσύμφωνα. Οι ανεπιθύμητες γκαστριές και τα «ριξίματα». Ο τρόμος και οι εδεξιότητες της πρώτης νύχτας του γάμου. Οι κρυφοί και ανεκπλήρωτοι έρωτες. Οι πόλεμοι και οι εμφύλιες διαμάχες. Οι ξενιτιές και η νοσταλγία του γυρισμού. Οι καλλιέργειες των κτημάτων με τις δυσκολίες τους. Και όλα αυτά που από μικρή -όταν κατέβαινε τα καλοκαίρια στο Μάραθο και το Διαλισκάρι- άκουγε η συγγραφέας να τα κουβεντιάζουν οι μεγάλοι ψιθυριστά, όλα αυτά που στοίχειωναν το παιδικό της μυαλό, βγήκαν με έναν αριστουργηματικό τρόπο μέσα από τις ιστορίες και τα πάθη των ηρώων της. Άσε που στα «παράπλευρα κέρδη» αυτού του βιβλίου περιλαμβάνεται η χρήση και διάσωση ενός μεγάλου αριθμού ξεχασμένων λέξεων της ντοπιολαλιάς μας. Πρόκειται για ένα πραγματικό έπος, μια διαχρονική τοιχογραφία της περιοχής μας που διασώζει για τις επόμενες γενιές, ανθρώπινους τύπους και καταστάσεις που έφυγαν. Συγκινήσεις και λυρισμούς όπως η βεγγέρα στο Βρωμονέρι και το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής στο Πυργάκι τη δεκαετία του ’20.