Η Ελλάδα των άδειων χωριών. Πύργος Τριφυλίας: Από την ακμή στη σιωπή.

 Η σιωπή της υπαίθρου και ο κίνδυνος να χαθεί ένα κομμάτι της ψυχής μας.

Ο Πύργος Τριφυλίας κάποτε έσφυζε από ζωή. Στο χωριό λειτουργούσε σχολείο που φιλοξενούσε δεκάδες παιδιά – δύο, τρεις τάξεις γεμάτες φωνές και χαμόγελα. Τα καφενεία ήταν γεμάτα καθημερινά, όχι μόνο από ηλικιωμένους, αλλά και από νέους, εργάτες, γεωργούς, νοικοκυρές που αντάλλασσαν νέα και ιδέες. Οι γιορτές και τα πανηγύρια κρατούσαν μέρες, με χορούς, εκδρομές, εκδηλώσεις και γέλια που αντηχούσαν στις πλαγιές.

Οι αγροί ήταν γεμάτοι χέρια, τα περιβόλια καλλιεργούνταν, και κάθε σπίτι είχε τον ρυθμό του. Το χωριό λειτουργούσε σαν οργανισμός: ζωντανός, αλληλέγγυος, αυτάρκης.

Σήμερα, στον ίδιο αυτό τόπο, οι αυλές είναι κλειστές....................