Αμέσως μετά την απελευθέρωση της Καλαμάτας οι Ντρέδες και οι υπόλοιποι Τριφύλιοι οπλαρχηγοί έλαβαν Προκήρυξη από τον Κολοκοτρώνη και τον Παπαφλέσσα γράφοντάς τους μεταξύ άλλων …σφαλείσατε (ενν. στα κάστρα) τους Αρκαδίους (Τριφυλίους) Τούρκους και μίαν ώραν αρχήτερα να τους ξεσχίσετε και να τους στείλετε στα Τάρταρα του Άδου….
Έντρομοι οι Τούρκοι της Κυπαρισσίας των Φιλιατρών και των υπολοίπων χωριών έτρεχαν να βρουν καταφύγιο στα κάστρα της Πύλου και της Μεθώνης. Οι οπλαρχηγοί Γρηγοριάδης, Ντούφας, Σιράκος, Μέλιος, Παπατσώρης, Παπαθεοδώρου και άλλοι, επικεφαλής χιλίων οκτακοσίων ανδρών εκίνησαν να πολιορκήσουν τα δύο αυτά κάστρα. Στις 27 Μαρτίου κατά τον Γρηγοριάδη (29 Μαρτίου κατά τον Φραντζή) και περί ώρα 4:00 μμ έφτασαν έξω από την κωμόπολη της Λιγούδιστας όπου συνάντησαν 400 Τούρκους και 200 Αλβανούς οι οποίοι υπό την διοίκηση των Χαλλίλ Μπέη, Ιμπραήμ Μπασιόγλου και Σαλή Αγά επέστρεφαν στην Κυπαρισσία για να αποκρούσουν τους Έλληνες.
Οι Τούρκοι ναι μεν είχαν καταφύγει στα κάστρα για να ασφαλίσουν τις οικογένειες τους, δεν πίστευαν όμως, όπως μας παραθέτει ο Φραντζής, ότι δεν θα επιστρέψουν στα σπίτια τους και βλέποντας τους έλληνες απέναντι τους, με τους οποίους λίγες μέρες πριν ήταν γείτονες ή συγχωριανοί ή γνωστοί προσπάθησαν να σταματήσουν την εξέλιξη των πραγμάτων με ειρηνικό τρόπο.
-« Βρέ Ρωμαίοι! Γυρίστε εις τα σπίτιά σας, μην σας επήρε ο Θεός την γνώσιν σας, και θα φάτε τα κεφάλια σας, γιατί δεν θα κατορθώσετε τίποτε, επειδή βλέπομεν ότι είσθε μοναχοί σας, και δεν βλέπομεν Κυραλήδες και Φραγκιά να πολεμήσουν και εις την θάλασσαν και εις την στεργιά, εσείς μονάχοι σας θα χαθήτε και σας ληπούμαστε.»
Η προσπάθεια αυτή των Τούρκων δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, οι Έλληνες αποφασισμένοι ανταπάντησαν με ύβρεις και πυροβολισμούς. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τον ακροβολισμό των αντίπαλων πλευρών και την έναρξη 3ωρης μάχης. Κατ αυτή οι Τούρκοι πραγματοποίησαν πέντε λυσσώδεις επιθέσεις με 40 νεκρούς από πλευράς των Οθωμανών και 12 Ελλήνων. Οι Τούρκοι ετράπησαν σε φυγή και καταδιωκώμενοι από τους επαναστάτες κλείστηκαν στο κάστρο της Πύλου ώσπου μετά από πολύμηνη πολιορκία, όσοι επέζησαν, παρεδόθησαν αποσκελετωμένοι και εγκαταλείφθησαν στο νησί Χελωνάκι.
Η Σημασία της μάχης της Λιγούδιστας είναι πολύ σημαντική καθώς αναπτέρωσε το ηθικό των Ελλήνων και οδήγησε και τους πλέον τρομαγμένους Έλληνες να ενταχθούν ενεργά στον αγώνα για την ελευθερία. Τέλος, στην προσπάθειά μας να χωροθετήσουμε την ακριβή τοποθεσία που έλαβε χώρα αυτή η μάχη εντοπίζουμε την μόνη αναφορά που υπάρχει σαν τοπωνύμιο και δεν είναι άλλη από αυτή του συμμετέχοντος στην μάχη Αθαν. Γρηγοριάδη που αναφέρει: «…παρά την Λιγούδισταν κωμόπολιν της Τριφυλίας…» χωρίς να είναι πιο συγκεκριμένος. Σύμφωνα πάντως με τοπικές προφορικές παραδόσεις το πεδίο που έλαβε χώρα αυτή η ιστορική μάχη είναι η περιοχή που βρίσκεται ανατολικά της σημερινής Εκκλησίας του Αγίου Νεομάρτυρα Δημητρίου, πράγμα που είναι πολύ πιθανόν αν υπολογίσουμε την πορεία του δρόμου από Κυπαρισσία προς Πύλο, την συγκέντρωση 2.500 και πλέον στρατιωτών σε ένα πεδίο και την ευρύτερη γεωμορφολογία της περιοχής, το μέρος αυτό είναι το πλέον κατάλληλο για την διεξαγωγή μίας τέτοιας μάχης.
Έντρομοι οι Τούρκοι της Κυπαρισσίας των Φιλιατρών και των υπολοίπων χωριών έτρεχαν να βρουν καταφύγιο στα κάστρα της Πύλου και της Μεθώνης. Οι οπλαρχηγοί Γρηγοριάδης, Ντούφας, Σιράκος, Μέλιος, Παπατσώρης, Παπαθεοδώρου και άλλοι, επικεφαλής χιλίων οκτακοσίων ανδρών εκίνησαν να πολιορκήσουν τα δύο αυτά κάστρα. Στις 27 Μαρτίου κατά τον Γρηγοριάδη (29 Μαρτίου κατά τον Φραντζή) και περί ώρα 4:00 μμ έφτασαν έξω από την κωμόπολη της Λιγούδιστας όπου συνάντησαν 400 Τούρκους και 200 Αλβανούς οι οποίοι υπό την διοίκηση των Χαλλίλ Μπέη, Ιμπραήμ Μπασιόγλου και Σαλή Αγά επέστρεφαν στην Κυπαρισσία για να αποκρούσουν τους Έλληνες.
Οι Τούρκοι ναι μεν είχαν καταφύγει στα κάστρα για να ασφαλίσουν τις οικογένειες τους, δεν πίστευαν όμως, όπως μας παραθέτει ο Φραντζής, ότι δεν θα επιστρέψουν στα σπίτια τους και βλέποντας τους έλληνες απέναντι τους, με τους οποίους λίγες μέρες πριν ήταν γείτονες ή συγχωριανοί ή γνωστοί προσπάθησαν να σταματήσουν την εξέλιξη των πραγμάτων με ειρηνικό τρόπο.
-« Βρέ Ρωμαίοι! Γυρίστε εις τα σπίτιά σας, μην σας επήρε ο Θεός την γνώσιν σας, και θα φάτε τα κεφάλια σας, γιατί δεν θα κατορθώσετε τίποτε, επειδή βλέπομεν ότι είσθε μοναχοί σας, και δεν βλέπομεν Κυραλήδες και Φραγκιά να πολεμήσουν και εις την θάλασσαν και εις την στεργιά, εσείς μονάχοι σας θα χαθήτε και σας ληπούμαστε.»
Η προσπάθεια αυτή των Τούρκων δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, οι Έλληνες αποφασισμένοι ανταπάντησαν με ύβρεις και πυροβολισμούς. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τον ακροβολισμό των αντίπαλων πλευρών και την έναρξη 3ωρης μάχης. Κατ αυτή οι Τούρκοι πραγματοποίησαν πέντε λυσσώδεις επιθέσεις με 40 νεκρούς από πλευράς των Οθωμανών και 12 Ελλήνων. Οι Τούρκοι ετράπησαν σε φυγή και καταδιωκώμενοι από τους επαναστάτες κλείστηκαν στο κάστρο της Πύλου ώσπου μετά από πολύμηνη πολιορκία, όσοι επέζησαν, παρεδόθησαν αποσκελετωμένοι και εγκαταλείφθησαν στο νησί Χελωνάκι.
Η Σημασία της μάχης της Λιγούδιστας είναι πολύ σημαντική καθώς αναπτέρωσε το ηθικό των Ελλήνων και οδήγησε και τους πλέον τρομαγμένους Έλληνες να ενταχθούν ενεργά στον αγώνα για την ελευθερία. Τέλος, στην προσπάθειά μας να χωροθετήσουμε την ακριβή τοποθεσία που έλαβε χώρα αυτή η μάχη εντοπίζουμε την μόνη αναφορά που υπάρχει σαν τοπωνύμιο και δεν είναι άλλη από αυτή του συμμετέχοντος στην μάχη Αθαν. Γρηγοριάδη που αναφέρει: «…παρά την Λιγούδισταν κωμόπολιν της Τριφυλίας…» χωρίς να είναι πιο συγκεκριμένος. Σύμφωνα πάντως με τοπικές προφορικές παραδόσεις το πεδίο που έλαβε χώρα αυτή η ιστορική μάχη είναι η περιοχή που βρίσκεται ανατολικά της σημερινής Εκκλησίας του Αγίου Νεομάρτυρα Δημητρίου, πράγμα που είναι πολύ πιθανόν αν υπολογίσουμε την πορεία του δρόμου από Κυπαρισσία προς Πύλο, την συγκέντρωση 2.500 και πλέον στρατιωτών σε ένα πεδίο και την ευρύτερη γεωμορφολογία της περιοχής, το μέρος αυτό είναι το πλέον κατάλληλο για την διεξαγωγή μίας τέτοιας μάχης.
Του Παναγιώτη Δημ. Γλιάτα
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου