Στο πανηγύρι της Ποταμιάς ανασαίνει ακόμα η παράδοση!!!

Για να γίνει παραδοσιακό πανηγύρι σε χωριό της Μεσσηνίας θα πρέπει, φαίνεται, να μηδενιστεί ο πληθυσμός του, να πιάσουμε δηλαδή πάτο.

Όπως γίνεται κάθε 15 Αύγουστο εδώ και πολλά χρόνια στην Ποταμιά της Τριφυλίας που με μηδέν (0) κατοίκους και με έναν υπερδραστήριο Σύλλογο των απανταχού Ποταμιτών που φτάνει μέχρι τα πέρατα της Οικουμένης, αναβιώνει η παράδοση.

Με ένα πανηγύρι που βρίσκεται πολύ μακράν από αυτή τη χυδαιότητα που ζούμε κάθε καλοκαίρι στα χωριά μας. Με αυτούς, δηλαδή, τους περιφερόμενους θίασους των δυομένων φιρμών του πενταγράμμου που έτσι σαν να θέλουν να βασανίσουν τον κοσμάκη, αξιώνονται να ανεβούν στο πάλκο μετά τα μεσάνυχτα όταν έχουν αρχίσει τα χασμουρητά και η βαρεμάρα.

Και με ένα καψουρορεπερτόριο του αισχίστου είδους σαν αυτό που ακούει κανείς στα πρωϊνάδικα της τηλεόρασης ή με δημοτικά τραγούδια "μαϊμού" που προσβάλλουν τη νοημοσύνη του κόσμου και του πολιτισμού μας.

Προχτές όσοι βρεθήκαμε στην Ποταμιά είχαμε την τύχη να απολαύσουμε ένα αυθεντικό παραδοσιακό πανηγύρι. Μια ανάσα από την παράδοση του λαού μας που για πολλά χωριά του νομού μας αποτελεί μακρινό παρελθόν. Και λέω του νομού μας γιατί σε άλλα μέρη της χώρας μας συνεχίζουν να γίνονται τέτοια πανηγύρια.

Μετά τη θεία και κατανυκτική λειτουργία σε ένα πανέμορφο και γραφικό εκκλησάκι που βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο του χωριού, δίπλα στα ερημωμένα παλιά πέτρινα σπίτια που κάποτε έσφυζαν από ζωή και με μια καταπληκτική θέα στα γύρω διάσελα και κορφοβούνια των Κοντοβουνίων, ακολούθησε η αρτοκλασία και η ανταλλαγή των ευχών με τα Χρόνια Πολλά. Κάτι πολύ συγκινητικό αν σκεφτεί κανείς ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους έρχονται από πολύ μακρινές αποστάσεις και ανταμώνουν μια φορά το χρόνο κάθε τέτοια μέρα.

Μετά εν χορώ μέσα από τις πεζούλες με τις καρυδιές και τους κισσούς, κατεβήκαμε κάτω στο ποτάμι το οποίο πλέον είναι χωρίς πλατάνια γιατί τα θέρισε όλα αυτή η ύπουλη αρρώστια που ήρθε από την Ιταλία και για την οποία έχουμε γράψει από τούτο εδώ το blog.

Εκεί κάτω από ειδικά διαμορφωμένο χώρο με καλαμωτές και τέντες δίπλα στη βρύση με το κρουσταλένιο νερό, μας περίμενε η γιορτή και το γλέντι.

Εθελοντές μάγειροι που είχαν ξεκινήσει τη διαδικασία από τις κονταυγές, ανάδευαν στα καζάνια με τεράστιες κουτάλες την πατροπαράδοτη βραστή γίδα, προσφορά του Συλλόγου στους

καλεσμένους. Ενώ η ορχήστρα, μια ορχήστρα "παλαιάς κοπής" αποτελούμενη από γνήσιους λαϊκούς οργανοπαίχτες, όπως βλέπετε και στη φωτογραφία, άρχισε να παίζει τα τραγούδια της. Τραγούδια παραδοσιακά και ρεμπέτικα σε μια ανεπιτήδευτη και απλή εκτέλεση με σοβαρότητα μεγάλων καλλιτεχνών.

Πρώτα σερβιρίστηκε η νοστιμότατη σούπα αυγολέμενο και ακολούθησαν σε μπόλικες ποσότητες τα κοψίδια της πεντενόστιμης γίδας. Οι συνδαιτημόνες επιβαρύνονταν μόνο με την αγορά του ποτού.

Επικράτησε μεγάλο κέφι και ακολούθησαν χοροί, δημοτικοί και λαϊκοί που κράτησαν μέχρι τις πρώτες απογευματινές ώρες. Όπως ακριβώς γινόταν και τα παλιά χρόνια στα πανηγύρια και να είναι καλά οι Απανταχού Ποταμίτες που μας το θύμισαν για μια ακόμη φορά. Και να είμαστε καλά και εμείς που παραβρεθήκαμε για να ξαναπάμε του χρόνου!

Μακάρι να βρεθούν και άλλοι μιμητές των Ποταμιτών!