Έφυγε ο άνθρωπος-σύμβολο του Μιλτιάδη!!!

Έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 79 ετών μια εμβληματική φυσιογνωμία του χωριού μας: Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ή Ζηράκος ή Παπάς. Ο επί σειρά ετών τερματοφύλακας-σύμβολο του Μιλτιάδη και ψυχή της ομάδας. Αρχηγός και προπονητής της. Όλες τις νεότερες ηλικίες ο Νίκος μας έμαθε μπάλα. Γνωστός σε όλη την ποδοσφαιρική Μεσσηνία από τη μακροχρόνια παραμονή του κάτω από τα γκολ-ποστ της ομάδας μας, διακρινόταν πάντα για το ήθος του τον ήπιο χαρακτήρα του και τα φιλικά αισθήματα που έτρεφε προς συμπαίκτες και αντιπάλους. Αγωνίστηκε γύρω στα 30 χρόνια και ποτέ δεν δημιούργησε επεισόδιο με αντίπαλο παίκτη. Γι’ αυτό και τον σέβονταν και οι πιο σκληροί από αυτούς όπως οι Γαργαλιαναίοι και οι Φιλιατρινοί.
Το «Παπάς» το είχε πάρει γιατί είχε σπουδάσει για κάποια χρόνια στην Ιερατική Σχολή της Κορίνθου. Γνώριζε βυζαντινή μουσική και γι’ αυτό κρατούσε για πολλά χρόνια το αριστερό ψαλτήρι της εκκλησίας. Από αυτόν εδώ το χώρο ευχόμαστε να είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει και εκφράζομαι στους οικείους του τα θερμά μας συλλυπητήρια.
Και σαν μια μικρή απότιση φόρου τιμής στη μνήμη του για τη μακροχρόνια παρουσία του στους αγωνιστικούς χώρους, παραθέτουμε από το βιβλίο «Τα φορτηγά και άλλες ιστορίες» ένα μικρό απόσπασμα από την περιγραφή του αγώνα Μιλτιάδη – Βάλτας του 1957:
«…Οι περισσότεροι φορούσαν ελβιέλες. Λίγοι μόνο φορούσαν χοντρές κάλτσες ίσα με το γόνατο και κανονικά ποδοσφαιρικά παπούτσια. Αυτά τα δερμάτινα με τις σχάρες και τα φαρδιά κορδόνια –σαν το φιτίλι της λάμπας- που τα λέγαμε φακαρόλες. Ένας από αυτούς ήταν και ο τερματοφύλακας ο Ζηράκος που, πράγμα απίστευτο για εκείνα τα χρόνια , φορούσε και επιγονατίδες! Ίδιες και απαράλλαχτες με αυτές του Μανταλώζη, του τερματοφύλακα της Εθνικής Ελλάδος, όπως τις βλέπαμε στις φωτογραφίες που μας τύχαιναν με τις τσίχλες. ….»