Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ...

Χθες το βράδυ, στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ διεξήχθη ο τελικός για την ανάδειξη του μεγαλυτέρου των Ελλήνων. Σήμερα παρακολουθώντας τα blogs και όλες τις ειδησεογραφικές σελίδες δεν παρατηρήσαμε ιδιαίτερο σχολιασμό, του αποτελέσματος ή της όλης διαδικασίας, όπως έγινε με τον πρόσφατο πανευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού. Αυτό κατά την γνώμη μας μπορεί να δικαιολογηθεί με τους εξής τρόπους:

1ον Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο και δεν μας έκανε καμία εντύπωση.

2ον Ενδιέφερε πολύ λίγους αυτός ο διαγωνισμός.

3ον Δεν υπάρχει επαρκής γνώση του θέματος ώστε να μπορεί να κρίνει αντικειμενικά κάποιος και να ψηφίσει για τον καλύτερο.

Μπορεί να ήταν και κάτι άλλο που εμείς δεν μπορούμε να το διαβλέψουμε, μα θα θέλαμε να καταθέσουμε την άποψή μας για την συγκεκριμένη τηλεοπτική σειρά η οποία βασίστηκε σε Βρετανικά πρότυπα, καθώς και οι Βρετανοί πολίτες έχουν κατά καιρούς κληθεί να ψηφίσουν για τον μεγαλύτερο Βρετανό. Μόνο που γι΄αυτούς τα πράγματα είναι πιο εύκολα, για πολλούς και ποικίλους λόγους, ένας από αυτούς είναι ότι δεν έχουν να κρίνουν πρόσωπα με διαφορά παρουσίας τους στη γη τόσων αιώνων, μα από το 1600 και μετά.

Η γνώμη η δική μας για αυτή την εκπομπή είναι ότι δεν μπορεί κανένας, ακόμα και ένας ειδήμων, αν υπάρχει, να κρίνει ανόμοια πράγματα και μάλιστα τέτοιου μεγέθους όπως ήταν οι δέκα που είχαν προταθεί για την θέση του πρώτου. Πως μπορεί να συγκριθεί η προσφορά των τριών μεγάλων φιλοσόφων, που διαμόρφωσαν τη σκέψη και καλλιέργησαν την ψυχή όλου του δυτικού κόσμου, με την προσφορά του Μεγάλου Αλεξάνδρου που διέδωσε την προσφορά των προηγουμένων. Ποιος είναι μεγαλύτερος αυτός που δημιουργεί ή αυτός που διαδίδει;

Πως μπορεί να συγκριθεί ο Κολοκοτρώνης με τον Καποδίστρια; Ο μεν πρώτος ελευθέρωσε ένα λαό από τον ζυγό της σκλαβιάς, ο δε δεύτερος δημιούργησε μια χώρα εκ του μηδενός. Αν δεν υπήρχε ο πρώτος δεν θα έβρισκε ο δεύτερος και αν δεν υπήρχε ο δεύτερος δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί το έργο του πρώτου. Όλοι μας έχουμε διαφορετική άποψη και γνωρίζοντας τον κάθε ένα καλύτερα αλλάζουμε την άποψη μας. Ακόμα και να μιλήσουμε γι΄αυτούς και να τους παρουσιάσουμε δεν μπορούμε να τους αποδώσουμε όπως πραγματικά τους αξίζει. Κάποιοι ξεχωρίζουν για την σκέψη τους, κάποιοι για την ανθρωπιά τους, κάποιοι για την αγάπη στην πατρίδα τους, κάποιοι για την οικουμενικότητά τους, κάποιοι για την διαχρονικότητά τους. Όλοι τους έχουν κάτι μεγάλο να επιδείξουν το οποίο τους έκανε να ξεχωρίζουν.

Το θέμα είναι ότι εμείς αναγνωρίζουμε την προσφορά τους, μα η δουλειά μας δεν είναι να τους κρίνουμε για να τους κατατάξουμε σε μια θέση, μα να προσπαθήσουμε να τους μιμηθούμε στα θετικά, να εφαρμόσουμε τις αγαθές διδασκαλίες τους να τους έχουμε σαν φωτεινό παράδειγμα και στο τέλος, τέλος αφού έχουμε κάνει όλα τα προηγούμενα να περηφανευόμαστε ότι ήταν ΕΛΛΗΝΕΣ!!!