ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΝΥΦΕΣ ΟΙ ΝΕΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ;

Πέρυσι η Καθημερινή παρουσίασε τα στοιχεία μιας έρευνας που είχε γίνει στη Γαλλία και αφορούσε την αξιολόγηση των επαγγελμάτων και από άποψη κοινωνικής προσφοράς αλλά και από άποψη ενδιαφέροντος, το επάγγελμα δηλαδή που θα προτιμούσε κάποιος να κάνει. Δεύτερο στις προτιμήσεις των Γάλλων, μετά τους απασχολούμενους στην υγεία γιατρούς και νοσηλευτές, ερχόταν το επάγγελμα του αγρότη.
Στην Ελλάδα, δεν γνωρίζω αν έχει γίνει τέτοια έρευνα, αλλά είμαι σίγουρος ότι το επάγγελμα του αγρότη θα βρίσκεται στον πάτο. Μετά από του κλητήρα, του αστυνομικού, του μόνιμου στρατιώτη του δασοπυροσβέστη του νυχτοφύλακα του σεκιουριτά …του…του… και εγώ δεν ξέρω και πόσα άλλα.
Αυτή βέβαια η πεποίθηση μου δεν προέρχεται από κάποια επιφοίτηση αλλά από τη σειρά προτίμησης που έχουνε σαν γαμπροί οι νεαροί που ασχολούνται με αυτά τα επαγγέλματα. Προτίμησης και από τις κοπέλες των αγροτικών οικογενειών και από τους αγρότες γονείς τους.
Και μη μου πείτε ότι αυτές οι προκαταλήψεις έχουν να κάνουν με τιμές προϊόντων και τέτοια. Είναι απομεινάρια παλαιότερων εποχών τότε που οι αγρότες λέγανε στα παιδιά τους μακριά από την αξίνα. Και εννοούσαν την πολύ κουραστική φύση των καλλιεργειών που πάλευαν οι άνθρωποι με τις λάσπες.
Τα τελευταία χρόνια έχει επέλθει μια ιλιγγιώδης εξέλιξη στο θέμα της μηχανικής καλλιέργειας, μέχρι και τρακτερ με κλιματισμό υπάρχουν, οργώνει ο άλλος η ρεντάει και δεν λερώνεται καθόλου. Δεν ξεχωρίζει σήμερα ένα παιδί του χωριού που δουλεύει στα κτήματα από τους άλλους συνομηλίκους του που μετέρχονται άλλα επαγγέλματα. Και εγώ που κινούμαι μεταξύ Αθήνας και χωριού δεν βλέπω να υστερούν σε τίποτα τα πατριωτάκια μου στο χωριό από τους νεαρούς Αθηναίους.
Όσο για το εισόδημα τους, και ας περνάμε περίοδο κρίσης, είναι πολλαπλάσιο από αυτό των 700 ευρώ που παίρνουν οι προηγούμενοι στη λίστα των υποψηφίων γαμπρών. Και να μην αναφέρω, και με περάσετε για ρομαντικό, το σπουδαιότερο πλεονέκτημα που έχει η ενασχόληση με τη φύση: βλέπεις τα μπουμπουκάκια να ανοίγουν, να ανθίζουν, να δένει ο καρπός, κινείσαι και αναπνέεις μέσα στο οξυγόνο, χαίρεσαι κάθε μέρα αυτό που οι κάτοικοι των μεγαλουπόλεων το βλέπουν σαν απλησίαστο όνειρο. Είναι αυτό που λέμε ο ορισμός της δημιουργικής εργασίας. Τα φυτά και τα δέντρα είναι ζωντανά πλάσματα, συνομιλείς μαζί τους! Και στο κάτω-κάτω δεν έχεις κάποιον μαλάκα πάνω στο κεφάλι σου να σου πρήζει όλη τη μέρα τα ούμπαλα.
Όχι συμπατριώτες μου δεν είναι οικονομικής φύσεως το θέμα! Μην αρχίσετε τώρα να μου λέτε για τιμές προϊόντων και τέτοια. Ξέρω παιδιά στο χωριό που έχουν πολλαπλάσια έσοδα από άλλα επαγγέλματα. Προκατάληψη είναι που κουβαλάμε από παλιά. Απαξιώνουμε οι ίδιοι τη δουλειά μας! Βγάζουμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια. Έχω ακούσει περιπτώσεις που όταν ο γαμπρός εκτός από κάποιο επάγγελμα είναι και αγρότης, κάνουνε συμφωνίες πριν από το γάμο: να μην πατάει η νύφη καθόλου στο κτήμα! Λες και είναι μίασμα! Ούτε το φαί για τους εργάτες να μην πηγαίνει! Και τρέχει ο σύζυγος να το πάρει από το σπίτι! Πολλές νύφες στα χωριά δεν ξέρουν κατά που πέφτει το χτήμα του άντρα τους.
Και βλέπεις στη Γαλλία όταν έχουν οι αγρότες κινητοποιήσεις να είναι πιο πολλές οι γυναίκες από τους άντρες. Στα μπλόκα του χειμώνα ούτε μια γυναίκα δεν έχει δείξει η τηλεόραση. Τα’ αμπέλια του Μπορντώ εκτός από τα κλήματα είναι γύρω-γύρω γεμάτα με τριανταφυλλιές και γεράνια που βάζουνε οι γυναίκες και τα περιποιούνται και ανθοβολούν και χαίρεται η ψυχή σου να δουλεύεις μέσα σε τέτοια ομορφιά!
Φταίμε και εμείς οι ίδιοι για πολλά πράγματα!