Χημική αντιμετώπιση εχθρών και ασθενειών της ελιάς τη περίοδο αυτή.

Η καλόκορη είναι αρκετά διαδεδομένο έντομο στους ελαιώνες, ζημιές όμως προκαλεί συνήθως τοπικά και υπό προϋποθέσεις.
Τρέφεται κατά προτίμηση από τρυφερή ποώδη βλάστηση ζιζανίων που υπάρχουν στους περισσότερους ελαιώνες με ιδιαίτερη προτίμηση στο διανόχορτο,τσουκνίδα, βρούβα, περδικάκι, ζωχό, αγριοσέλινο κ.ά. και λιγότερο από την ελιά. Ζημιές μπορεί να προκαλέσει όταν οι πληθυσμοί του είναι υψηλοί, τα άνθη ευρίσκονται στα πρώτα στάδια της εξέλιξης τους, (B,C,D, Ε. βλέπε φώτο.) το ποσοστό ανθοφορίας είναι χαμηλό και τα ζιζάνια στον ελαιώνα έχουν καταστραφεί (ζιζανικτονία, χορτοκοπή κπλ). Στις περιπτώσεις αυτές μπορεί να προκαλέσει πτώση ολόκληρης ή τμήματος της ανθοταξίας.........
Για τον λόγο αυτό συνίσταται να μην απομακρύνονται πρώιμα τα ζιζάνια από τους ελαιώνες αλλά να διατηρούνται τουλάχιστον μέχρι το στάδιο που τα άνθη αρχίζουν να φουσκώνουν (στάδιο μούρου). Αυτό αποτελεί το κυριότερο προληπτικό μέτρο για την αντιμετώπιση του καλόκορις. Όταν αυτό δεν είναι δυνατό συνίσταται να διατηρούνται ζώνες με ζιζάνια μέσα στον αγρό και περιφερειακά αυτού.
Σε κάθε περίπτωση χημική αντιμετώπιση του εντόμου συνίσταται μόνο όταν η ανθοφορία είναι χαμηλή, οι ανθοταξίες είναι σε πολύ πρώιμο στάδιο (μέχρι να αρχίσουν να φουσκώνουν τα άνθη) και υπάρχει σημαντικός αριθμός ατόμων επί των ελαιοδένδρων (5-7 άτομα/κλαδίσκο μήκους 60-70εκ). Κατά την τρέχουσα περίοδο το έντομο έχει προκαλέσει εντοπισμένα, σε ορισμένους ελαιώνες ζημιές οικονομικής σημασίας, χωρίς όμως να αποτελεί απειλή για το σύνολο της ελαιοπαραγωγής.
Παρ’ όλα αυτά σε κάποιες περιοχές πραγματοποιούνται εκτεταμένοι ψεκασμοί, χωρίς προηγουμένως να έχει αξιολογηθεί η σκοπιμότητά τους, ενώ σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιείται μίγμα εντομοκτόνου και ζιζανιοκτόνου με αποτέλεσμα να διαταράσσεται η ισορροπία του οικοσυστήματος.
Για τα ακάρεα
Όσον αφορά στα ακάρεα της οικογένειας Eriophyidae, αυτά προσβάλουν την νεαρή βλάστηση προκαλώντας χαρακτηριστικές χλωρώσεις στα φύλλα ενώ στην συνέχεια μετακινούνται προς τα άνθη και τους καρπούς της ελιάς όπου μπορεί να προκαλέσουν ζημιές (ανθόπτωση, παραμόρφωση καρπών) μόνο στην περίπτωση υψηλών πληθυσμών.
Συνήθως δεν δημιουργούν προβλήματα στην ελαιοποιήσιμη ελιά ενώ χημική αντιμετώπιση συνιστάται με την έναρξη της νεαρής βλάστησης μόνο σε φυτώρια, νεαρά δενδρύλια και δένδρα στα οποία έχουν εφαρμοστεί πολύ αυστηρά κλαδεύματα ή κορμοτομές. Τονίζεται ότι κανένα από τα δείγματα τα οποία εξετάσθηκαν δεν έφερε ακάρεα στις ανθοταξίες.
Σε κάθε περίπτωση συστήνεται στους παραγωγούς:
α) να εφαρμόζουν όλες τις απαραίτητες φροντίδες για την καλλιέργεια της ελιάς (ποτίσματα, κλαδεύματα, λιπάνσεις) ακόμα και κατά τα έτη στα οποία δεν υπάρχει παραγωγή καθώς παρατηρείται μεγάλος αριθμός ελαιοδένδρων σε κατάσταση εγκατάλειψης, χωρίς βλαστούς ικανούς να φιλοξενήσουν ανθοταξίες ή με μικρές και αδύναμες ανθοταξίες και
β) να καταφεύγουν σε χημική αντιμετώπιση εχθρών και ασθενειών μόνο στην περίπτωση που αυτό είναι απαραίτητο, μετά από συνεννόηση με γεωπόνο και με εγκεκριμένα σκευάσματα, ενώ σε κάθε περίπτωση πρέπει να ακολουθούνται οι οδηγίες της ετικέτας.

Πηγή: Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας.