Σε βαθιά κρίση το ελαιόλαδο;

Δεν είναι καινούργια η διαπίστωση ότι ο τομέας του ελαιολάδου έχει μπει σε βαθιά κρίση. Το βέβαιο όμως είναι ότι η επιταχυνόμενη επιδείνωση της κατάστασης στην οικονομία των χωρών της Μεσογείου θα περιπλέξει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Και το πρώτο που θα είχε να παρατηρήσει κάποιος, είναι το ότι υπάρχει πλέον σαφής κίνδυνος για μείωση της κατανάλωσης ελαιολάδου στις ίδιες τις χώρες παραγωγής.
Από την πρόσφατη ειδησεογραφία έχει ενδιαφέρον η πληροφορία ότι στην Ισπανία πολλά σούπερ μάρκετ χρησιμοποιούν το ελαιόλαδο ως… δόλωμα. Για την ακρίβεια πουλάνε ελαιόλαδο (και γάλα) με ζημιά για να κερδίσουν πελάτες. Η τιμή διαμορφώνεται γύρω στα 2 ευρώ το λίτρο και σε περιόδους προσφορών φτάνει και το 1,70 ευρώ το λίτρο. Ασφαλώς αναφερόμαστε σε φτηνά ελαιόλαδα και όχι έξτρα παρθένα, αλλά τελικά αυτό είναι και το πρόβλημα: Ο άνεργος, ο χαμηλόμισθος, ο ελαστικά ή περιστασιακά απασχολούμενος αναζητά το προϊόν που μπορεί να του εξασφαλίσει στοιχειώδεις όρους διαβίωσης. Ετσι η στροφή στα φτηνά προϊόντα μπορεί να πλήξει δραματικά το ποιοτικό ελαιόλαδο, που είναι και η αιχμή του δόρατος για τη δική μας παραγωγή. Και αν αυτό συμβαίνει στις μεσογειακές χώρες με τη μεγάλη παράδοση στην κατανάλωση ελαιολάδου, ο καθένας μπορεί να σκεφτεί τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη. Δυστυχώς όλη αυτή η ιστορία δεν φαίνεται να προβληματίζει και πολλούς στην Ελλάδα, πέρα από τους παραγωγούς οι οποίοι μπορεί να μη γνωρίζουν τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο (γιατί κανένα κεντρικό μέσο ενημέρωσης δεν ασχολείται με τα θέματα αυτά), διαισθάνονται όμως οι ίδιοι τις αλλαγές από τη δική τους καθημερινότητα.

Η αγροτική οικονομία λειτουργεί ακόμη ως “φρένο“ για την κρίση, καθώς από αυτήν προέρχεται το μέγιστο μέρος των εισοδημάτων που προκύπτουν από την παραγωγή προϊόντων. Εχει μπει εδώ και χρόνια σε τροχιά κρίσης, αλλά αντέχει ακόμη, σε βάρος της ποι-ότητας ζωής αυτών που ασχολούνται με την καλλιέργεια. Ηδη όμως έχει αρχίσει να ακούει το αγκομαχητό της υπαίθρου η αγορά, και η επιτάχυνση της κρίσης είναι αναμενόμενη. Και το μεγάλο ερώτημα είναι, πότε επιτέλους θα ακούσουν αυτό το αγκομαχητό εκείνοι οι οποίοι ζητούν την ψήφο των αγροτών για να καλυτερέψουν τη ζωή τους, εκείνοι που είναι υπεύθυνοι να χαράξουν πολιτική και να μην αφήσουν την ύπαιθρο βορά των περιβόητων “αγορών“.
πηγή :Ελευθερία