ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΟ…

Αυτό που μας πειράζει περισσότερο δεν είναι που δεν δικαιώθηκε ο αγώνας των αγροτών, μα το ότι οι αγρότες έφυγαν ταπεινωμένοι απο τον Ισθμό. Ταπεινωμένοι, όχι μόνο από τις προειδοποιήσεις του πρωθυπουργού και από τις απειλές του αρμόδιου υπουργού γεωργίας, ότι ο αγώνας των αγροτών ανήκει πλέον σε άλλο υπουργείο ( εννοώντας το Δικαιοσύνης), μα ταπεινωμένοι από τους ίδιους τους αγροτοπατέρες που αμέσως μόλις αγρίεψε ο Καραμανλής πήγαν να μαζέψουν τους αγρότες από τους δρόμους λέγοντας ότι δεν γίνεται τίποτα άλλο, ότι έδωσε , έδωσε η κυβέρνηση.

Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν βγήκε κανένας να τους πει ότι οι αγρότες δεν βγήκαν στο δρόμο για ζητιανιά, μα να αγωνιστούν για αυτά που παράγουν και για αυτά που καταναλώνουν οι πολίτες.

Δεν βγήκαν στο δρόμο για να πάρουν πέντε φράγκα που θα τους βοηθήσουν για λίγο καιρό, μα για αυτό το μεγάλο έγκλημα εναντίον της ελληνικής οικονομίας με την τεράστια διαφορά που υπάρχει μεταξύ παραγωγού και καταναλωτή στην τιμή του προϊόντος , που μερικές φορές φτάνει το 400%, τουλάχιστον.

Αυτό το αίτημα που είχαν οι αγρότες ήταν το κυριότερο μεταξύ των άλλων.
Αυτό το αίτημα δεν θα έδιωχνε μόνο τους αγρότες ικανοποιημένους από τους δρόμους, μα θα έλυνε και το πρόβλημα της αγροτικής οικονομίας.

Μα ο υπουργός ούτε που να ακούσει για αλλά αιτήματα που θα βοηθούσαν τους αγρότες όλους και όχι μόνο αυτούς του ΄΄ κάμπου ΄΄. Έτσι άρχισε τις φοβέρες.

Αντί να φοβερίσει τα καρτέλ που αισχροκερδούν εις βάρος παραγωγών και καταναλωτών.
Αντί να φοβερίσει την επιτροπή ανταγωνισμού που αφήνει ανεξέλεγκτα τα συμφέροντα.
Αντί να φοβερίσει τους ανίκανους καρεκλοκένταυρος του υπουργείου γεωργίας που δεν μπορούν να χειριστούν κρίσιμα ζητήματα στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Φοβερίζει τους αγρότες, την πιο παραγωγική ομάδα της χώρας.

Λυπούμαστε κύριοι… λυπούμαστε, μα να ξέρετε! τους αγρότες θα τους βρείτε κάποια στιγμή μπροστά σας, όχι για τι το θέλουν μα θα αναγκαστούν, γιατί με παροχές τύπου ασπιρίνης δεν λύνονται τα προβλήματα.