25 Φεβρουαρίου 1822: Καταργήθηκε η δουλεία στην Ελλάδα.

Οι Έλληνες, όταν ξεκίνησαν τον αγώνα της απελευθέρωσης το 1821, είχαν βαθιά συναίσθηση της έννοιας της σκλαβιάς. Είχαν βιώσει επί 400 και πλέον χρόνια, τη δύναμη και την σκληρότητα του κατακτητή, που έκανε ελεύθερους ανθρώπους σκλάβους και τους πουλούσε στα σκλαβοπάζαρα της Μεσογείου. Ανάλογα φαινόμενα ζούμε σήμερα, με το φαινόμενο του trafficking, που ουσιαστικά πωλούνται ως σκλάβοι στα σκλαβοπάζαρα της νύχτας, γυναίκες και μικρά παιδιά.
Η πρώτη μεγάλη κίνηση έγινε με την Α΄ Εθνοσυνέλευση, που συνήλθε στην Επίδαυρο και ψήφισε το πρώτο ελληνικό σύνταγμα. Με το σύνταγμα εκείνο οι Έλληνες, εντελώς πρωτοποριακά για την Ευρώπη της αποικιοκρατίας, θέσπισαν την κατάργηση της δουλείας. Διάφορα κράτη της Ευρώπης και κυρίως μετά τη Γαλλική Επανάσταση του 1789 είχαν αρχίσει να καταργούν τη δουλεία, αλλά μόνο για τα εδάφη τους. Το δουλοκτητικό καθεστώς, εντελώς υποκριτικά, παρέμενε στις εκτεταμένες αποικίες όλων των Ευρωπαίων.......
Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι όταν οι Ευρωπαίοι ουσιαστικά εξολόθρευσαν τον γηγενή πληθυσμό της αμερικανικής ηπείρου, η ζήτηση σε εργατικά χέρια καλύφθηκε από Αφρικανούς σκλάβους. Έτσι ξεκίνησε η πιο μακροχρόνια εκμετάλλευση σκλάβων. Υπολογίζεται ότι από τον 15ο μέχρι τον 18ο αιώνα μεταφέρθηκαν στη βόρεια, την κεντρική και τη νότια Αμερική περισσότεροι από 20.000.000 Αφρικανοί.
Σώζεται σήμερα στα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, που βρίσκονται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής, ένα έγγραφο που χαρακτηρίζεται μεγάλης ιστορικής και ανθρωπιστικής αξίας. Έχει αριθμό αρχείου 151 και εκδόθηκε στην Κόρινθο στις 25 Φεβρουαρίου 1822. Υπογράφεται από τον Αρχιγραμματέα της επικρατείας, Μινίστρο των εξωτερικών υποθέσεων και Πρόεδρο του συμβουλίου των Μινίστρων Θεόδωρο Νέγρη.
Το έγγραφο αυτό με τη μεγάλη αξία του απευθύνεται προς τον Μινίστρον του πολέμου Νότη Μπότσαρη και αναφέρει:
Γνωστοποιείται κατ’ επιταγήν της Διοικήσεως προς το Μινιστέριον του πολέμου, ότι, επειδή η Διοίκησις αρχήν θεμελιώδη έχει την κατάργησιν της δουλείας:
α΄. Είναι απηγορευμένον άχρις εκδόσεως ειδικού νόμου να πωλώνται και ν’ αγοράζωνται, καθ’ όλην την ελληνικήν επικράτειαν, άνθρωποι εκατέρων των γενών παντός έθνους.
β΄. Αν τυχόν ευρίσκωνται ή ακολούθως ευρεθώσιν αργυρώνητοι, από αυτήν την ώραν είναι ελεύθεροι και από τους ιδίους δεσπότας ακαταζήτητοι.
Το Μινιστέριον του πολέμου να ενεργήση ταύτην την επιταγήν, εφ’ όσον ανήκει τω αυτού Μινιστερίω.
Εν Κορίνθω τη κε΄ Φεβρουαρίου 1822.