Στην Ελλάδα είμαστε συνηθισμένοι στα προεκλογικά ψέματα και μάλιστα το διασκεδάζουμε, άσχετα αν στο τέλος καλούμαστε να πληρώσουμε έναν ακριβό λογαριασμό.

Υπάρχει μια παλιά έκφραση που λέει πως τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται πριν τις εκλογές, στη διάρκεια του πολέμου και μετά το κυνήγι. Το 2019 είναι μια προεκλογική χρονιά, οπότε θα πρέπει να προετοιμαστούμε να ακούσουμε και μεγάλα ψέματα.
Δεν είναι απλώς μια προεκλογική χρονιά του 2019. Θα γίνουν όσες εκλογικές αναμετρήσεις προβλέπει το δημοκρατικό πολίτευμα να γίνουν. Δημοτικές, Περιφερειακές, Ευρωεκλογές, αλλά και εθνικές εκλογές μέσα σ’ ένα χρόνο. Με τον αριθμό των υποψηφίων να ξεπερνά κάθε προηγούμενο, άρα και την πιθανότητα να ακούσουμε τερατολογίες στην προεκλογική περίοδο σαφώς αυξημένη.
Βέβαια, στην Ελλάδα είμαστε συνηθισμένοι στα πολιτικά ψέματα. Θεωρούμε .........περίπου φυσιολογικό ότι όσα λέγονται στις προεκλογικές περιόδους, ελάχιστη σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Θεωρούμε με λίγα λόγια, πως οι προεκλογικές υποσχέσεις και τα εύκολα ψέματα που λέγονται πριν την κάλπη, είναι περίπου μια φυσιολογική διαδικασία, όπως και η μη τήρηση των υποσχέσεων μετά τις εκλογές.
Το κατ’ άλλους φυσιολογικό, είναι αυτό που μας εκπλήσσει: Αν δούμε δηλαδή πολιτικούς να υλοποιούν την προεκλογική τους ατζέντα, μάλλον νιώθουμε άβολα και παραξενευόμαστε. Σ’ αυτή τη χώρα λοιπόν, η εκλογική διαδικασία είναι μια σιωπηλή συμφωνία συνενοχής: Ξέρουμε ότι ακούμε ψέματα, ξέρουμε ότι δεν θα γίνει τίποτα απ’ όσα λέγονται, αλλά αυτό δεν μας ενοχλεί, γιατί απλώς νιώθουμε πως ο καθένας ξεχωριστά γνωρίζουμε τον τρόπο να υλοποιήσουμε τις δικές μας ατομικές επιδιώξεις, μέσα από μια πελατειακή κι όχι δημοκρατική διαδικασία.
Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν η προεκλογική χρονιά στη χώρα μας είναι μια χρονιά με πολλά λόγια, αλλά χωρίς ουσιαστικό διακύβευμα. Ένα πανηγύρι, στο οποίο διασκεδάζουμε, άσχετα αν στο τέλος καλούμαστε να πληρώσουμε έναν ακριβό λογαριασμό. Και γ’ αυτό φταίει κάποιος άλλος…

larissanet.gr