Όταν πληγώνεται η ιστορία.

Εδώ και λίγο καιρό παρακολουθούμε, στην περιοχή της Αμφίπολης, μια σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη που με κάθε νέο της εύρημα εντυπωσιάζει. Το ενδιαφέρον μεγάλης μερίδας του κόσμου άρχισε να εκδηλώνεται τον περασμένο Αύγουστο μετά την επίσκεψη του πρωθυπουργού. Από την στιγμή αυτή άρχισε και η σεναριολογία όχι μόνο για το ποιος έχει ταφεί εκεί, μα και για κάθε άλλο αρχαιολογικό προβληματισμό που προκύπτει από μία τέτοια ανακάλυψη. ...........
Από τη μία μεριά όλα αυτά είναι δικαιολογημένα γιατί σαν λαός έχουμε άποψη επί παντός επιστητού. Η άποψη όμως του καθ ενός από μας δεν επηρεάζει κανέναν άλλο εκτός από αυτούς που θέλουν να επηρεαστούν και συνήθως αυτοί αλλάζουν γνώμη στο άκουσμα της επομένης. Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι η άποψη των ειδικών επι ιστορικών και αρχαιολογικών θεμάτων. Βλέπουμε να διατυπώνουν απόψεις, μερικές φορές εν είδει πορισμάτων, για το τί συμβαίνει μέσα στο και με το μνημείο. Ιστορικοί, αρχαιολόγοι, ακόμα και πανεπιστημιακοί εκτίθενται ενώ γνωρίζουν ότι από τη στιγμή που δεν έχουν όλα τα δεδομένα είναι επισφαλές αυτό που κάνουν. Είναι τρομακτικό αν σκεφτεί κανείς ότι αυτοί οι άνθρωποι συγγράφουν βιβλία με βάση τα δεδομένα, τις πηγές και το αντικειμενικό τους κριτήριο ( αν κάποιο από αυτά είναι ελλιπές τότε η δουλειά τους χωλαίνει) και διαβάζονται από ανθρώπους που αναζητούν την ιστορική αλήθεια και εμπιστεύονται την ερευνά τους και την άποψή τους. Το ερώτημα που γεννάται μετά από αυτή τους τη στάση είναι αμείλικτο. Τα έργα που έχουν δημοσιεύσει, με την ίδια ελαφρότητα τα έχουν γράψει; Εκτός αν τα κάνουν όλα αυτά για μία στιγμή δημοσιότητας, οπόταν αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο για έναν επιστήμονα γιατί δείχνει ανίσχυρο χαρακτήρα και κατ' επέκταση, επιρρεπή σε άτοπα επιστημονικά συμπεράσματα, σκόπιμα ή μη.