Απο την εφημερίδα Ελευθερία
Το «πολιτικό κόστος», οι δημοσκοπήσεις και τα τηλεοπτικά παράθυρα «δουλοποίησαν» τις πολιτικές ηγεσίες των τελευταίων ετών και σε μεγάλο βαθμό αχρήστευσαν τις όποιες δυνατότητές τους. Αυτό τονίζει στη συνέντευξη που παραχώρησε στην "Ε" ο πρόεδρος της Ενωσης τέως Βουλευτών και Ευρωβουλευτών Κωνσταντίνος Πυλαρινός. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης ο κ. Πυλαρινός μας τόνισε πολλές φορές ότι μιλάει ως πολίτης και όχι ως εκπρόσωπος ή μέλος κάποιου φορέα… "Μιλάω στην "Ε" ως επίτιμος δημότης Καλαμάτας" δήλωσε χαρακτηριστικά κατά τη διάρκεια της ελεύθερης συζήτησης που είχαμε μαζί του. Ο κ. Πυλαρινός σε άλλο σημείο της συνέντευξης περιγράφει τις αιτίες΅.................
που οδήγησαν στην κρίση και καταλήγει λέγοντας: "Θα είναι αληθινά τραγικό, αν από αφροσύνη κάποιων κύκλων, την «Αραβική Ανοιξη» την διαδεχθεί ο «Χειμώνας του ευρωπαϊκού Νότου». Μία εσωτερική κοινωνική ανατροπή με ταραχές εκτός ελέγχου στην Ελλάδα θα πλήξει ολόκληρη την στρατηγική αυτή περιοχή αλλά και την ευρωπαϊκή οικονομία". Ο κ. Πυλαρινός εκφράζει την αισιοδοξία του λέγοντας: "Πιστεύω στους σημερινούς νέους. Είναι καλύτεροι και αξιότεροι από μας. Πιστεύω πως αν πεισμώσουν και το θελήσουν, θα ξαναχτίσουν την Ελλάδα. Το μπορούν. Αυτή η πατρίδα αξίζει να ξανακάνει τα δικά της μεγάλα βήματα με τη βοήθεια της νέας γενιάς".
Ο κ. Πυλαρινός θυμάται με νοσταλγία τα χρόνια που ήταν νομάρχης Μεσσηνίας και αναλύει τις αιτίες που στέρησαν την ανάπτυξη από το νομό. Με ιδιαίτερο πάθος τονίζει: "Το κράτος ποτέ δεν σχεδίασε και οι Μεσσήνιοι ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν θερμά για την ηλεκτροκίνηση του σιδηροδρόμου τους και όμως ένας σύγχρονος σιδηρόδρομος είναι το βασικό εργαλείο για την όποια ανάπτυξη. Αν κάποιοι τότε πρόσεχαν αυτές τις προτάσεις, σήμερα η Μεσσηνία θα ήταν η… Καλιφόρνια της Ελλάδος".
- Η Ελλάδα βρίσκεται στη δίνη μιας βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Ποιες είναι οι αιτίες αυτής της κρίσης;
"Θα μπορούσα να αναφερθώ σε πολλές αιτίες. Για την οικονομία του λόγου θα περιορισθώ σε τρεις: Την ανεπάρκεια ή την απρονοησία (διαχρονικά) των πολιτικών ηγεσιών. Την αρρωστημένη νοοτροπία με την οποία θεοποιήσαμε όλοι το εύκολο και το άκοπο. Και ο χωρίς όρια ανεύθυνος καταναλωτισμός. Σκεφθείτε μόνον αυτό: Αν το χρέος του κράτους είναι 360 δισ. ευρώ, τα ιδιωτικά χρέη των ελληνικών νοικοκυριών και επιχειρήσεων ξεπερνούν τα 226 δισ. ευρώ!".
- Πριν ακόμα ξεσπάσει η κρίση υπήρξαν πολλές προειδοποιήσεις για τις επιπτώσεις του αλόγιστου δανεισμού. Για ποιο λόγο οι κυβερνώντες αγνόησαν αυτές τις προειδοποιήσεις;
"Πράγματι οι προειδοποιήσεις υπήρξαν πολλές και από πολλές πλευρές. Και μέσα και έξω από τη Βουλή. Πολιτικοί, οικονομολόγοι, κάποιοι υπεύθυνοι δημοσιογράφοι και η Τράπεζα της Ελλάδος επεσήμαναν εδώ και χρόνια τον μεγάλο κίνδυνο του δημοσίου χρέους χωρίς να μπορέσουν να συγκινήσουν το πολιτικό σύστημα, τα συνδικάτα και κυρίως τους επίμονους «αιτηματίες» ψηφοφόρους. Γιατί… μορφάζετε; Αυτή είναι η αλήθεια.
Θυμάμαι τις συχνές δηλώσεις ενός πολιτικού ηγέτη, που λοιδορήθηκε όσον ουδείς και που τόνιζε διαρκώς: «Δεν μπορούμε να ζούμε με δανεικά. Θα τα βρούμε μπροστά μας». Οπως επίσης και ενός άλλου, εξίσου σημαντικού ηγέτη, που διαλαλούσε: «Αν δεν τιθασεύσουμε το χρέος, το χρέος θα καταπιεί τη χώρα». Αυτά πριν είκοσι χρόνια…
Τώρα με ρωτάτε για τους λόγους που αγνοήθηκαν όλα όσα προηγουμένως σας ανέφερα. Τρεις θεωρώ ότι είναι οι εξηγήσεις: Πρώτη, η υποχωρητικότητα των κυβερνήσεων και των κομμάτων στις γενικευμένες πιέσεις των οικονομικών αιτημάτων και ο παράλληλος φόβος του πολιτικού κόστους. Δεύτερη, η μωροφιλοδοξία κάποιων να γίνουν οπωσδήποτε πρωθυπουργοί και τρίτη, ο συνδυασμός της αλαζονείας τού «τα ξέρω όλα» με την ανευθυνότητα".
- Τα τελευταία τρία χρόνια η οικονομία βρίσκεται συνεχώς ένα βήμα πριν την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Είστε αισιόδοξος για την πορεία της ή φοβάστε ότι κάποια στιγμή θα συμβεί το μοιραίο;
"Αν για κάποιους ανεξήγητους λόγους, τα λάθη μας δεν διορθωθούν ταχύτατα, αν δεν υπάρξει αυστηρή διαχείριση στο δημόσιο βίο, αν δεν υποτάξουμε τις υπερβολές και κάποιες εξωπραγματικές επιθυμίες μας, αν δεν ενστερνισθούμε τον ορθολογισμό, το μέτρο και τις αντικειμενικές δυνατότητες της χώρας, τότε το «μοιραίο» είναι βέβαιο, θα μας επισκεφθεί αναπόφευκτα. Οπως καταλαβαίνετε, η πρώτη ευθύνη ανήκει σε μας".
- Μήπως σ’ αυτήν την κακή πορεία της χώρας υπάρχουν ευθύνες και ως προς το μέγεθος των απαιτήσεων από τους εκτός Ελλάδος φίλους μας;
"Οχι μόνον ευθύνες για ανεξήγητες αποφάσεις, αλλά και ύποπτοι σχεδιασμοί διαφόρων χρηματοοικονομικών κύκλων, ακόμη και η τιμωρητική διάθεση κάποιων «φίλων». Και κυρίως η ανόητη απόφαση να μετατρέψουν για ένα διάστημα την Ελλάδα σε «πειραματικό σωλήνα» της Ευρώπης προκειμένου να ζυγίσουν τις αντοχές των λαών. Αυτά ως προς τους «φίλους» μας. Τώρα ως προς εμάς. Αν συνεχισθούν οι χρεοκοπημένες πολιτικές, κομματικές και κοινοβουλευτικές «συνήθειες», καλό αποτέλεσμα δεν θα έχουμε. Βεβαίως οι πάσης φύσεως δανειστές και κηδεμόνες μας θα πρέπει επίσης άμεσα να αντιληφθούν -σεβόμενοι την αξιοπρέπεια των Ελλήνων και την εθνική τους κυριαρχία- τις αντικειμενικές δυσχέρειες της χώρας μας στο να γίνουν τόσα πολλά μέσα σε τόσο λίγο χρόνο. Οπως επίσης θα πρέπει να αντιληφθούν τι θα σημαίνει γεωπολιτικά και γι’ αυτούς, αν παράλογα οδηγήσουν σε απόγνωση τον ελληνικό λαό και γενικότερα τον ευρωπαϊκό Νότο σε αναστάτωση. Θα είναι αληθινά τραγικό, αν από αφροσύνη κάποιων κύκλων, την «Αραβική Ανοιξη» την διαδεχθεί ο «Χειμώνας του ευρωπαϊκού Νότου». Μία εσωτερική κοινωνική ανατροπή με ταραχές εκτός ελέγχου στην Ελλάδα θα πλήξει ολόκληρη την στρατηγική αυτή περιοχή αλλά και την ευρωπαϊκή οικονομία. Είτε με άτακτη χρεοκοπία είτε με ταραχές θα πάμε πενήντα χρόνια πίσω, με ό,τι αυτό θα σημαίνει και για τα εθνικά μας θέματα".
- Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης καταρρέουν και τα κόμματα που κυριάρχησαν στην κεντρική πολιτική σκηνή από την Μεταπολίτευση έως σήμερα. Ταυτόχρονα ενισχύονται οι ακραίες πολιτικές δυνάμεις. Σας ανησυχεί η άνοδος των άκρων;
"H άνοδος των άκρων με ανησυχεί όπως και κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο άνθρωπο. Εάν κάτι σοβαρά δεν αλλάξει και δεν προστατευθεί η κοινωνική συνοχή, βλέπω ακόμη μεγαλύτερη άνοδο των άκρων. Δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση που επιβαρύνει το πολιτικό κλίμα και ριζοσπαστικοποιεί πολλά και πολλούς. Είναι και η αίσθηση της παρακμής σε όλα τα επίπεδα που επιταχύνει το άδοξο κλείσιμο της Μεταπολίτευσης. Εύλογο επομένως είναι και τα κόμματα να βυθιστούν σ’ αυτό το γενικότερο αρνητικό κλίμα της απαξίωσης, με θύματα πολλούς από τους τέως και νυν κοινοβουλευτικούς. Κυβερνήσεις και κόμματα δυστυχώς δεν παρακολούθησαν την εποχή τους. Δεν εκσυγχρονίσθηκαν. Δεν καθιέρωσαν αυστηρούς κανόνες στο δημόσιο βίο, δεν έκαναν κύριο μέλημά τους την κοινωνική δικαιοσύνη ούτε και θεμελίωσαν την εσωτερική τους δημοκρατία. Αναπόδραστη η σημερινή προβληματική τους εικόνα".
Εντιμες οι προσπάθειες της κυβέρνησης
- Η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση πορεύεται σωστά; Ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του λαού;
"Πιστεύω στην εντιμότητα των προσπαθειών της. Βλέπω να κάνει ό,τι οι συνθήκες της επιτρέπουν. Είναι μία κυβέρνηση που πρέπει να τετραγωνίσει τον κύκλο. Οι συγκυρίες -οι περισσότερες- είναι αρνητικές. Η κυβέρνηση χρειάζεται στήριξη. Οι τελευταίες κινήσεις του πρωθυπουργού, του κ. Σαμαρά, είναι ευφυείς. Ολοι ευχόμαστε να επιτύχει. Η αποτυχία της κυβέρνησης θα είναι καταστροφή για την Ελλάδα. Οσο για τα συνθήματα «ρήξη» και «ανατροπή», «ανυπακοή» και «κάτω το κράτος», η ιστορία θα τα κρίνει ως ανεύθυνα και ζημιογόνα για όλους".
- Ποιες είναι οι ευθύνες σας ως τέως βουλευτές και ευρωβουλευτές για αυτό που βιώνει σήμερα ο ελληνικός λαός;
"Είναι ακριβές ότι το ισοζύγιο της πολιτικής διαχείρισης των δημοσίων πραγμάτων ως γενικό αποτέλεσμα επί δεκαετίες είναι αρνητικό. Και όχι μόνο στον δημοσιονομικό τομέα. Στη διοίκηση, στην παιδεία, στο ήθος, στις ανθρώπινες σχέσεις, στις αξίες, ακόμη και στον πολιτισμό, διαρκώς απαξιωτικά κατηφορίζουμε. Αυτές όμως οι σημερινές αντικειμενικές διαπιστώσεις όλων μας, είναι άραγε η μόνη αλήθεια; Οχι. Στις τελευταίες μεταπολιτευτικές δεκαετίες η ιστορία λέει ότι έγιναν και κάποια σημαντικά πράγματα. Π.χ. το κατά κεφαλήν εισόδημα του Ελληνα το 1975 ήταν 262,4 ευρώ και το 2009 έφθασε τα 20.259 ευρώ. Οι 190 πανεπιστημιακές σχολές έγιναν 416. Τα νοσοκομεία (ως αριθμός κλινών) διπλασιάσθηκαν. Το οδικό δίκτυο τριπλασιάσθηκε. Τα μεγάλα έργα: μετρό, γέφυρα Ρίου, η Εγνατία Οδός, το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» και εκατοντάδες ακόμη μεγάλα έργα, είναι επίσης γεγονός. Η αποκατάσταση της δημοκρατίας, η αποφυγή πολεμικής σύρραξης με την Τουρκία που εγκληματικά απαράσκευη προκαλούσε η χούντα του Ιωαννίδη, η επί τέσσερις δεκαετίες ομαλή λειτουργία του κοινοβουλευτισμού, η είσοδός μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και η μέχρι τώρα σταθερή υπεράσπιση των εθνικών μας θεμάτων, είναι επίσης μη αμφισβητούμενα γεγονότα. Και αυτή είναι η άλλη όψη της αλήθειας".
- Ποιο είναι για σας το πιο κρίσιμο πρόβλημα που αυτή την ώρα αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία;
"Η ανεργία, η ανεργία, η ανεργία…".
- Είστε τέσσερις δεκαετίες στα κοινά. Ποια είναι εκείνα που σας ενοχλούν περισσότερο στο δημόσιο βίο;
"Αρκετά. Κατ’ αρχήν οι μακροχρόνιοι «τραβεστί» κανόνες της δημόσιας ηθικής. Η υπερβολή και το καθημερινό σπορ της κακολογίας, η διάθεση μείωσης της προσφοράς ή της επιτυχίας του άλλου. Μα περισσότερο από όλα, η ευκολία της απόρριψης -από φανατισμό, δόλια συμφέροντα ή προκατάληψη- ιδεών και προτάσεων. Οι θέσεις όλων των ιδεολογιών έχουν την αξία τους και αξίζει να προσεχθούν και να τιμηθούν με την προσοχή της κάθε εποχής. Είναι πλούτος, είναι ένα μέρος της πνευματικής μας περιουσίας".
Οι παλαιοί πολιτικοί
- Ησασταν από τους στενούς συνεργάτες του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή από την περίοδο της ΕΡΕ και γνωρίζετε πολύ καλά τους τρόπους με τους οποίους διοικούσε. Μπροστά στο εθνικό συμφέρον αγνοούσε το πολιτικό κόστος; Γιατί οι πολιτικοί σήμερα κυβερνούν με γνώμονα τις δημοσκοπήσεις;
"Οι παλαιοί πολιτικοί ανεξαρτήτως λαθών ή αδυναμιών είχαν έντονη την αίσθηση του εθνικού χρέους. Η αρρωστημένη διάθεση καθημερινής προβολής δεν ήταν στις συνήθειές τους. Και το εθνικό συμφέρον ήταν υπεράνω των κομμάτων τους. Το «πολιτικό κόστος», οι δημοσκοπήσεις και τα τηλεοπτικά παράθυρα «δουλοποίησαν» τις πολιτικές ηγεσίες των τελευταίων ετών και σε μεγάλο βαθμό αχρήστευσαν τις όποιες δυνατότητές τους".
- Πολλοί υποστηρίζουν ότι το έλλειμμα μεγάλων πολιτικών είναι διεθνές φαινόμενο και ότι δεν θα είχε πάρει αυτή την έκταση η οικονομική κρίση αν υπήρχαν σήμερα στην ευρωπαϊκή σκηνή πολιτικοί όπως ο Κολ ή ο Μιτεράν. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;
"Πολλοί είναι εκείνοι που διαπιστώνουν όπως και σεις το ηγετικό έλλειμμα όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και στον κόσμο. Ισως η μακρά περίοδος ειρήνης ιδίως στην Ευρώπη και η «εισβολή» της παγκοσμιοποίησης ευνούχισαν ή αχρήστευσαν την μήτρα της δημιουργίας μεγάλων πολιτικών προσωπικοτήτων. Ισως… Ως προς το κυρίως ερώτημά σας, είναι βέβαιον ότι τόσο τυφλές από συμφέροντα «λύσεις» δεν θα προκρίνονταν για την Ελλάδα από ηγέτες του αναστήματος του Ντε Γκολ, του Αντενάουερ, του Σμιτ, του Ζισκάρ Ντ' Εστέν, του Μονέ, του Ντελόρ, του Σπάακ ή του Ντε Γκάσπερι".
Αναζητείται Χριστόδουλος;
- Συνεργαστήκατε επίσης για δέκα χρόνια με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Πέρυσι είχατε δημοσιεύσει ένα άρθρο στο οποίο αναφέρατε ότι «σήμερα αναζητείται ο Χριστόδουλος». Αναζητείται ακόμα;
"Σήμερα που ο λαός προοδευτικά βυθίζεται στη φτώχεια και τη σκληρή ανεργία, αναζητείται το αντίδωρο μιας οργανωμένης, πλατιάς στήριξης. Και αυτή τη στήριξη μπορεί σε κάποιο βαθμό, με τα δίκτυα αλληλεγγύης και του εθελοντισμού, να την προσφέρει η Εκκλησία μας. Ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος και αγωνιά και προβληματίζεται και προσφέρει όσο δύναται, παρά τις περιορισμένες δυνατότητες και την υπονόμευση που υφίσταται η Ελληνορθοδοξία. Με ρωτάτε για τον μακαριστό Χριστόδουλο. Ναι, αναζητείται από πολλούς, για κάποιους άλλους όμως λόγους. Για τον δυναμισμό και την ιδιοσυγκρασία του που σε μια τέτοια περίοδο θα συνεισέφερε αποφασιστικά στην προστασία της αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού, στην ενίσχυση της ελπίδας των νέων και την στήριξη των ευρύτερων εθνικών μας προβληματισμών".
- Μεταξύ άλλων υπήρξατε στο παρελθόν και γενικός γραμματέας Τύπου και Πληροφοριών, αρμόδιος για τα Μ.Μ.Ε. και κυβερνητικός εκπρόσωπος. Πώς βλέπετε την κρίση του Τύπου σήμερα;
"Χωρίς αμφιβολία η σκοτεινή αυτή πτυχή της γενικότερης κρίσης είναι συνυφασμένη με την επάρκεια ή όχι της ελεύθερης πληροφόρησης του λαού, με τον έλεγχο της εξουσίας αλλά και την ευρύτερη προστασία των ατομικών και πολιτικών μας ελευθεριών. Η κρίση σ’ αυτό τον τομέα -που δυστυχώς κάνει αρκετούς να αδιαφορούν και κάποιους λίγους να… χαίρονται- φοβούμαι ότι θα επιδεινώσει τα πράγματα στη χώρα. Θα είναι ο πάτος της παρακμής της δημοκρατικής μας πολιτείας. Ναι, ανησυχώ. Και προβληματίζομαι περισσότερο από την ποιότητα της επιχειρηματικής και δημοσιογραφικής εικόνας που γενικότερα προσφέρει ο χώρος των Μ.Μ.Ε. και ιδίως ο Τύπος της Περιφέρειας. Αν και υγιέστερος του αθηναϊκού (από κάθε άποψη), ο περιφερειακός Τύπος κινείται εξωπραγματικά και φοβούμαι ότι αυτό θα του στοιχίσει".
Η ηλεκτροκίνηση του σιδηροδρόμου που δεν έγινε και η… Καλιφόρνια της Ελλάδας
- Διατελέσατε επίσης νομάρχης Μεσσηνίας από το 1974 έως το 1976. Είστε ο πρώτος πολιτικός μεταδικτατορικός νομάρχης. Τι θυμάστε πιο έντονα από εκείνη την εποχή σε γεγονότα και σε έργα;
"Τα γεγονότα που συχνά έρχονται στη μνήμη μου είναι πολλά αλλά και τα έργα για τα οποία μόχθησα. Οπως π.χ. η περιπέτεια της αρχικής κάλυψης του Νέδοντα, τα δύο γυμνάσια της Καλαμάτας, το Γυμνάσιο και Λύκειο της Χώρας, η τεχνική σχολή της Κυπαρισσίας, η ύδρευση 5 περιοχών της Μεσσηνίας αλλά και της Καλαμάτας από τις πηγές του Αγίου Φλώρου, η ολοκλήρωση των δαπανηρών απαλλοτριώσεων του αεροδρομίου και η εξόφληση των μεγάλων χρεών της δικτατορικής περιόδου, η αποπεράτωση του Νομαρχιακού Μεγάρου κ.λπ. Κυρίως όμως, η ομαλή «τοπική μετάβαση» στη δημοκρατία σ’ ένα νομό που τότε παρουσίαζε δυσκολίες προσαρμογής… Πάνω από όλα βέβαια, εκείνο που σφράγισε με νοσταλγία τη μνήμη μου είναι η κοινωνία και το φυσικό περιβάλλον της Μεσσηνίας. Κοινωνία ευγενική, πρόσχαρη, φιλόξενη, ανοιχτή, με δίψα για πολιτιστική εξέλιξη. Γνώρισα ανθρώπους, πολλούς ανθρώπους, που αγαπούν την Ελλάδα, που τιμούν την ιστορία της, που παράγουν αθόρυβα έργο πολύτιμο και που με την οικονομική δραστηριότητά τους συμβάλλουν αποφασιστικά στην πρόοδο και την κοινωνική συνοχή. Παρακαλώ να σημειώσετε από τις στήλες της "Ελευθερίας", ότι για μία ακόμη φορά εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου σε όλους όσοι με βοήθησαν να κάνω χωρίς πολλά λάθη το καθήκον μου σε μία εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για τη Μεσσηνία".
- Γνωρίζετε πολύ καλά τις αναπτυξιακές δυνατότητες της Μεσσηνίας. Για ποιο λόγο δεν αξιοποιήθηκαν οι πλουτοπαραγωγικές της δυνατότητες, με συνέπεια να παραμείνει στις τελευταίες θέσεις της αναπτυξιακής κλίμακας;
"Η ανάπτυξη είναι σαν τον γάμο. Χρειάζεται δύο. Από τη μία πλευρά το οργανωμένο κράτος (αν υπάρχει μόνιμα και όχι ευκαιριακά) και από την άλλη τους άμεσα ενδιαφερόμενους, δηλαδή τους πολίτες. Στην προκειμένη περίπτωση και ειδικά στον τομέα ανάπτυξης της Μεσσηνίας, λειτούργησαν και οι δύο ελαττωματικά. Κανείς δεν σχεδίασε ή δεν απαίτησε να σχεδιαστεί ένα μεσσηνιακό σχέδιο ανάπτυξης (ένα master plan). Κανείς, ή σχεδόν κανείς, δεν οραματίστηκε και δεν πρότεινε τους βασικούς αναπτυξιακούς στόχους της περιοχής με τις χρήσεις γης και τη στρατηγική για την υλοποίησή τους. Τα συγκριτικά πλεονεκτήματα αυτής της ευλογημένης περιοχής ακόμη δεν έχουν πλήρως αποκρυπτογραφηθεί. Εχοντας πάντα κατά νουν την αξία της γεωγραφικής αυτής περιοχής για την Ελλάδα και την Μεσόγειο, έκανα εδώ και 37 χρόνια κάποιες προτάσεις, δυστυχώς σε «κουφούς». Ενα απτό παράδειγμα: το κράτος ποτέ δεν σχεδίασε και οι Μεσσήνιοι ποτέ θερμά δεν ενδιαφέρθηκαν για την ηλεκτροκίνηση του σιδηροδρόμου τους και όμως ένας σύγχρονος σιδηρόδρομος είναι το βασικό εργαλείο για την όποια ανάπτυξη. Αν κάποιοι τότε πρόσεχαν αυτές τις προτάσεις, σήμερα η Μεσσηνία θα ήταν η… Καλιφόρνια της Ελλάδος".
- Σε ποιους πυλώνες πρέπει να στηριχθεί η αναπτυξιακή προσπάθεια της Μεσσηνίας;
"Σε όσα σας είπα προηγούμενα, θα μπορούσα να προσθέσω την αγροτική της παραγωγή και τις δυνατότητές της για σύγχρονες καλλιέργειες, που είναι το αγνοημένο χρυσάφι της. Αλλά και το ανθρώπινο δυναμικό της, που έχει διασπαρεί στους τέσσερις ορίζοντες και θα μπορούσε με λίγη προσπάθεια να στήσει στη Μεσσηνία ένα ελληνικό (μικρό) Silicon Valley! Τέλος, η τουριστική της ανάπτυξη. Η συστηματική και όχι η άναρχη, που μόνο κίνητρό της έχει την απληστία του κέρδους.
Η ηλεκτροκίνηση του σιδηροδρόμου, για να επανέλθω, θα έφερνε το μεγάλο αστικό κέντρο των Αθηνών, με τον μισό πληθυσμό της χώρας, κατά μια ώρα πιο κοντά, με την όποια οικονομική, τουριστική και αναπτυξιακή αξία θα είχε αυτό".
- Ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους νέους που αναζητούν δουλειά και δεν βρίσκουν;
"Αυτή την εποχή -αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί- δεν υπάρχουν «μηνύματα». Οι πολλές φωνές δεν είναι πλέον αξιόπιστες και τα αυτιά των νέων βομβαρδίζονται από την κραυγή της μιζέριας, τη δοκιμασία και την οργή. Σχεδόν κανείς δεν ακούει κανέναν. Ετσι, δεν έχω μήνυμα. Τη δική μου ευχή και πίστη μόνο μπορώ να εκφράσω. Πιστεύω στους σημερινούς νέους. Είναι καλύτεροι και αξιότεροι από μας. Πιστεύω πως αν πεισμώσουν και το θελήσουν, θα ξαναχτίσουν την Ελλάδα. Το μπορούν. Αυτή η πατρίδα αξίζει να ξανακάνει τα δικά της μεγάλα βήματα με τη βοήθεια της νέας γενιάς".
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Κωνσταντίνος Πυλαρινός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1936. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του το 1957 ως μέλος του πολιτικού γραφείου του πρωθυπουργού, του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή, μέχρι το 1963. Το 1967 ήταν σύμβουλος υπουργείου Προεδρίας επί κυβερνήσεως Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος και γ.γ. της ΕΡΕ Εξωτερικού. Μετά τη Μεταπολίτευση, διετέλεσε νομάρχης Μεσσηνίας (1974 - 1976) και Θεσσαλονίκης (1976 - 1980), την περίοδο των μεγάλων σεισμών. Υπήρξε ιδρυτής και γ.γ. του Ριζοσπαστικού Κινήματος (Κίνηση Πολιτικού Προβληματισμού) την περίοδο 1980 - 1987.
Διετέλεσε επίσης γ.γ. του υπουργείου Βιομηχανίας (1989), εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ (1989), γ.γ. Τύπου και Πληροφοριών και εκπρόσωπος Τύπου της κυβέρνησης Μητσοτάκη (1990-91), γ.γ. ΕΟΤ (1991-92), γ.γ. της ΝΔ (1993). Εξελέγη βουλευτής Επικρατείας με τη ΝΔ στις εκλογές του 1993. Διετέλεσε σύμβουλος Οικονομικών και Οργανώσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος και γενικός διευθυντής των Οικονομικών και Τεχνικών Υπηρεσιών της (1999-2008). Από το 2004 είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος.
Εχει τιμηθεί μεταξύ άλλων με τις ανώτερες διακρίσεις των Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως, Ιεροσολύμων, Ρωσίας, Ρουμανίας, Σερβίας και της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το 1971 έλαβε το βραβείο “Ρομπέρ Σουμάν”. Μελέτες, εισηγήσεις σε συνέδρια και άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο των Αθηνών και της περιφέρειας.
Εχει ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης του Δήμου Θεσσαλονίκης, του Δήμου Καλαμάτας και της Πολιτείας Λουιζιάνα των ΗΠΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου