Και δεν κάνω πλάκα λέγοντας αυτό και ούτε νομίζω πως είναι κάποια
λεκτική υπερβολή εντυπωσιασμού. Γιατί αν βάλουμε κάτω τα πράγματα που
συνθέτουν το δυσεπίλυτο για τη χώρα μας πρόβλημα του χουλιγκανισμού
θα διαπιστώσουμε ότι όλες οι παράμετροι του έχουν επιδεινωθεί δραματικά
τα τελευταία χρόνια. Γιατί κοντά στα εκρηκτικά υπαρξιακά αδιέξοδα μιας
μεγάλης μερίδας της νεολαίας μας που συχνάζει στα γήπεδα και που τόσο
έντεχνα εκμεταλλεύτηκαν και εκμεταλλεύονται με τους συνδέσμους
οργανωμένων οι διάφοροι παράγοντες του ποδοσφαίρου μας για την ευόδωση
των σχεδίων τους -μην πάμε μακριά ξέρουμε πολύ καλά τι έγινε με τη
original στις διοικητικές ίντριγκες των τελευταίων ετών- δίνοντας τους
ταυτόχρονα την έπαρση του παντοδύναμου όχλου, ήρθαν να προσθέτουν και.......
κάποια πρόσθετα επιβαρυντικά στοιχεία.
Όπως είναι ο άγριος ανταγωνισμός επιβίωσης του αθλητικού τύπου που με μια ντουζίνα εφημερίδες συνιστά μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Όταν στην Αγγλία τη χώρα που γέννησε το ποδόσφαιρο δεν υπάρχει ούτε μία αθλητική εφημερίδα, στη Γαλλία υπάρχει μόνο μία, μία στην Ιταλία και δύο στην Ισπανία!
Οπότε μέσα στην καλπάζουσα γενική κρίση του έντυπου τύπου, η λύση για τους ιδιοκτήτες αυτών των εφημερίδων βρίσκεται στην ακόμη πιο άγρια υποδαύλιση των παθών και του φανατισμού των αναγνωστών τους, μια υποδαύλιση που έτσι και αλλιώς εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί την πεμπτουσία της κυκλοφοριακής τους επιτυχίας.
Το πιο επιβαρυντικό όμως στοιχείο των τριών τελευταίων χρόνων που με κάνει να πιστεύω ότι "και λίγα έγιναν στον τελικό κυπέλλου" είναι αυτή η ραγδαία επιδεινούμενη οικονομική κρίση και η καλπάζουσα ανεργία με τις καταστρεπτικές συνέπειες για μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που συχνάζουν στα γήπεδα και προσπαθούν μέσα από όλο αυτό το αλισβερίσι των γηπέδων τις φωνές και τα επεισόδια να εκτονώσουν όλη τη συσσωρευμένη αγανάκτηση της ατομικής και οικογενειακής τους δυσπραγίας. Πέρυσι σε αγώνα των play off της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ ένας διπλανός μου σαραντάρης που είχε μαζί του και το 12χρονο γιο του, σε κάποια κάποια στιγμή χαλάρωσης φώναξε με όλη τη δύναμη των πνευμόνων του προς τους παίκτες: "Παίξτε μπάλα ρε μ--νιά έχω να πληρωθώ 6 μήνες!".
πηγή: sportbay
κάποια πρόσθετα επιβαρυντικά στοιχεία.
Όπως είναι ο άγριος ανταγωνισμός επιβίωσης του αθλητικού τύπου που με μια ντουζίνα εφημερίδες συνιστά μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Όταν στην Αγγλία τη χώρα που γέννησε το ποδόσφαιρο δεν υπάρχει ούτε μία αθλητική εφημερίδα, στη Γαλλία υπάρχει μόνο μία, μία στην Ιταλία και δύο στην Ισπανία!
Οπότε μέσα στην καλπάζουσα γενική κρίση του έντυπου τύπου, η λύση για τους ιδιοκτήτες αυτών των εφημερίδων βρίσκεται στην ακόμη πιο άγρια υποδαύλιση των παθών και του φανατισμού των αναγνωστών τους, μια υποδαύλιση που έτσι και αλλιώς εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί την πεμπτουσία της κυκλοφοριακής τους επιτυχίας.
Το πιο επιβαρυντικό όμως στοιχείο των τριών τελευταίων χρόνων που με κάνει να πιστεύω ότι "και λίγα έγιναν στον τελικό κυπέλλου" είναι αυτή η ραγδαία επιδεινούμενη οικονομική κρίση και η καλπάζουσα ανεργία με τις καταστρεπτικές συνέπειες για μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που συχνάζουν στα γήπεδα και προσπαθούν μέσα από όλο αυτό το αλισβερίσι των γηπέδων τις φωνές και τα επεισόδια να εκτονώσουν όλη τη συσσωρευμένη αγανάκτηση της ατομικής και οικογενειακής τους δυσπραγίας. Πέρυσι σε αγώνα των play off της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ ένας διπλανός μου σαραντάρης που είχε μαζί του και το 12χρονο γιο του, σε κάποια κάποια στιγμή χαλάρωσης φώναξε με όλη τη δύναμη των πνευμόνων του προς τους παίκτες: "Παίξτε μπάλα ρε μ--νιά έχω να πληρωθώ 6 μήνες!".
πηγή: sportbay
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου