Ο πρόεδρος της Ομάδας Παραγωγών. ''Νηλέας'', Γιώργος Κόκκινος, για την κρίση στο ελαιόλαδο

Ο κ. Γιώργος Κόκκινος πρόεδρος της Ομάδας Παραγωγών Νηλέας (Χώρα Τριφυλλίας, Μεσσηνία), μιλάει για την κρίση στην τιμή του ελαιολάδου, που πιστεύει ότι είναι μόνιμη και επιχειρηματολογεί, καθώς επίσης και την πιλοτική εφαρμογή της μηχανικής συγκομιδής και επιμένει ότι χρειάζεται μία συνολική στρατηγική και όχι αποσπασματικά μέτρα για το ελληνικό ελαιόλαδο.

Ποια είναι η εκτίμησή σας για τη φετινή κρίση στην τιμή του ελαιολάδου;

Αναμενόμενη ήταν η κρίση. Αυτοί που είναι στον χώρο, το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιολάδου από πέρυσι αλλά και άλλοι παράγοντες, λόγω της αλλαγής στην παγκόσμια αγορά είχαν προβλέψει ότι οι τιμές θα κυμανθούν στα 2,20 – 2,30 ευρώ/κιλό. Οι Ισπανοί πλέον έχουν επικρατήσει και συμπιέζουν τις τιμές παραγωγού προς τα κάτω . Έτσι η κρίση ήρθε για να μείνει και δεν αφορά μόνον μία ελαιοκομική περίοδο. Και σε μας η κρίση έχει δύο μορφές. Αφενός οι παραδοσιακοί μας πελάτες θα ενδιαφέρονται όλο και λιγότερο για χύμα ελαιόλαδο –που ήταν μία διέξοδος για μας- και αφετέρου γι α να μπορέσουν να επικρατήσουν στις αγορές έχουν συμπιέσει τις τιμές. Απ’ ότι ακούγεται ο στόχος τους είναι να επικρατήσει ένα ελαιόλαδο μέσης ποιότητας ή ίσως και κατώτερης –αυτό δεν είμαι σε θέση να το κρίνω- για να δημιουργήσουν αύξηση κατανάλωσης ελαιολάδου την οποία θα την καρπωθούν στη συνέχεια ως μερίδιο στην αγορά.
Όταν λέτε «παραδοσιακοί πελάτες» εννοείται τους Ιταλούς έτσι;

Ναι, δεν μας έπαιρναν το λάδι τζάμπα, εμείς το πουλάγαμε χύμα, ήταν η κατά κάποιο τρόπο εύκολη λύση. Δεν αναπτύξαμε εγχώρια βιοτεχνία / βιομηχανία που να μπορούν να διαχειριστούν μόνες τους το προϊόν και αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα μεγάλο κενό.

Δεν είχε περάσει σε κανενός το μυαλό ότι κάποια στιγμή θα σταματήσει το «χύμα» και ότι μπορεί να υπάρξουν ανακατατάξεις στην ευρωπαϊκή αγορά αφού όλα αλλάζουν;

Φωνές υπήρχαν πάντα αλλά κανείς δεν τις λάβαινε υπόψη του. Δηλαδή ότι δεν θα κρατήσει αυτή η κατάσταση. Από το 2006 είχε ακουστεί ότι ήδη αρχίζουν οι αλλαγές αφού ήταν γνωστές οι κινήσεις των Ισπανών.

Δηλαδή είχαν ακουστεί τα καμπανάκια αλλά εμείς περιμέναμε να ακούσουμε τις καμπάνες της Νοτρ Νταμ;

Παρ’ ότι η παροιμία είναι ελληνική «των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν» δεν την εφαρμόσαμε. Πιαστήκαμε στον ύπνο ενώ θα έπρεπε να έχουμε κάνει οργανωμένες κινήσεις. Ενώ όλοι ξέρουν τι πρέπει να γίνει , κανείς δεν παίρνει την πρωτοβουλία να ξεκινήσει. Όλοι μιλάνε για ποιότητα, για ταυτότητα όμως αν δεν υπάρχουν ορισμένες κατευθύνσεις, μία στρατηγική, όλα λειτουργούν αποσπασματικά. Εδώ κοντεύουμε να χάσουμε την υπόθεση ΠΟΠ Καλαμάτας. Δέκα χρόνια συζητήσεις επί συζητήσεων, κατετέθη τελικά ένας φάκελος και αυτή τη στιγμή με μία ένσταση που έχει γίνει κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα όλη η προσπάθεια. Κοντόφθαλμες κινήσεις γιατί δεν τους απασχολεί το τι θα κάνουμε ως νομός για να ξεπεράσουμε την κρίση.

Και οι Ιταλοί πως φέρονται τη στιγμή που αγοράστηκαν εταιρείες τους από τους Ισπανούς;

Πάντως δεν το περίμεναν σε τόσο μεγάλη έκταση. Οι έντονες ενέργειές τους για να περάσει η υποχρεωτική αναγραφή στην ετικέτα του μπουκαλιού, η χώρα προέλευσης του ελαιολάδου, δείχνει ότι προσπαθούν να αμυνθούν.

Υπάρχει και άλλη παροιμία που λέει «κάλιο αργά παρά ποτέ». Αυτό είναι δυνατόν να ισχύσει;

Πρέπει να ανασκουμπωθούμε. Γιατί το κρίσιμο παιχνίδι για την επιβίωση της ελληνικής ελαιοκαλλιέργειας –ας μη γελιόμαστε- είναι η διαχείριση του κόστους και αυτό οφείλεται στον μικρό κλήρο που είναι ένα πολύ μεγάλο εμπόδιο. Όταν οι Ισπανοί στοχεύουν ότι το κόστος να είναι κάτω από το ένα ευρώ, αυτό λέγεται στρατηγική ενώ εμείς έχουμε 2-2,20 ευρώ ανά κιλό. Δηλαδή δουλεύουμε για να πληρώνουμε…. Γιατί απλούστατα δεν έχουμε κινηθεί με μία συστηματική κατεύθυνση που λέει «μεγιστοποίηση των αποδόσεων με το ελάχιστο δυνατό κόστος». Ο ΝΗΛΕΑΣ τα δύο τελευταία χρόνια προσπαθούμε να το περάσουμε στα μέλη μας –με μεγάλη δυσκολία- αλλά έχουμε επιτυχίες σε μεγάλο βαθμό. Σε αυτή τη λογική της μείωσης του κόστους, δοκιμάζουμε και τη μηχανική συγκομιδή.

Μπορεί να γίνει τη στιγμή που η ελαιοκαλλιέργεια δεν είναι στην πλειοψηφία της καμπίσια όπως των Ισπανών;

Τα πάντα γίνονται αρκεί να το θέλουν οι άνθρωποι. Αυτή είναι η δική μου αρχή. Την επόμενη εβδομάδα θα δοκιμάζουμε ένα ισπανικό δονητή και θα αξιολογήσουμε τα αποτελέσματα και θα βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Εμείς όποια καινοτομία και να εισάγουμε είμαστε εξωστρεφείς. Το λέμε σε όλους. Εμείς τώρα αναζητούμε προγράμματα που θα χρηματοδοτούν τη μείωση του κόστους παραγωγής. Αλλά βλέπετε εμείς είμαστε «μικροί» για να ακουστούμε. Η Ολοκληρωμένη Διαχείριση δεν βοηθάει στη μείωση του κόστους;

Το θέμα είναι που εστιάζονται τα σημεία που μπορούμε να μαζέψουμε το κόστος, να εντοπίσουμε τα σημεία που μπορούμε να αυξήσουμε τις αποδόσεις χωρίς αύξηση κόστους παραγωγής. Υπάρχει μία χρυσή τομή που μπορεί να μας δώσει το άριστο αποτέλεσμα για παράδειγμα ο χρόνος συγκομιδής, ο τρόπος που διαχειριζόμαστε το ελαιοτριβείο. Αν όλα αυτά τα μαζέψουμε θα μείνει ένα σεβαστό εισόδημα στον παραγωγό. Το άλλο είναι η τυποποίηση. Πως λειτουργεί ο ΝΗΛΕΑΣ;

Έχουμε ξεφύγει από τη λογική ότι οι 51 κουβαλάνε στην πλάτη τους 49. Κάνουμε μία επιλογή πλέον όσον αφορά τα νέα μέλη γιατί το ποιοτικό παρακράτημα που μας ανακούφισε στην αρχή, έχει γίνει μπούμεραγκ διότι έχουμε διαπιστώσει ότι μερικοί έρχονται για να εισπράξουν το ποιοτικό παρακράτημα. ʼλλη μια πονεμένη ιστορία. Πάντως τα μέλη μας είναι συνειδητοποιημένα και αυτό είναι καλό για τη συνέχεια.

πηγή :Αγρότυπος